Ο θρυλικός Sir, Stirling Moss

Source

 Ο Moss, στο Αεροδρομιο της Κοπενγχαγης, το 1958

Ο Stirling Moss, γεννηθηκε στο West Kensington του Λονδινου, στις 17 Σεπτεμβριου του 1929. Ο παππους του, Εβραιος στη καταγωγη, ειχε αλλαξει το επιθετο του απο Moses σε Moss. Ο Stirling, μεγαλωσε στο Long White Cloud house, που βρισκοταν στις οχθες του ποταμου Ταμεση. Ο πατερας του, Alfred Moss, οδοντιατρος στο επαγγελμα, ασχολουνταν ερασιτεχνικα με το μηχανοκινητο αθλητισμο και ειχε λαβει την 16η θεση στον αγωνα του Indianapolis 500, το 1924. Η μητερα του, Aileen Moss, ειχε επισης αναμειξη με το μηχανοκινητο αθλητισμο, εχοντας συμμετασχει σε αγωνες αναβασεων πριν τον Α\’ Παγκοσμιο Πολεμο, οδηγοντας μια Singer Nine. Ο Stirling ειχε κλιση και στην ιππασια, οπως και η μικροτερη αδερφη του, Pat Moss, η οποια εξελιχθηκε σε μια επιτυχημενη οδηγο αγωνων Rally και αργοτερα παντρευτηκε τον Σουηδο οδηγο Rally, Erik Carlsson.

O Moss ειχε αλλαξει μια πληθωρα ανεξαρτητων/ιδιωτικων σχολειων. Δεν του αρεσε το σχολειο, γεγονος που ειχε αντικτυπο στις ακαδημαϊκες του επιδοσεις. Στο σχολειο Haileybury, ειχε δεχθει συστηματικο και επαναλαμβανομενο εκφοβισμο, λογω της Εβραϊκης του καταγωγης. Ο ιδιος ωστοσο, δηλωνε πως αυτο \”ηταν κινητρο για την επιτυχια\”. Το πρωτο του αυτοκινητο, ηταν ενα Austin 7, το οποιο του εκανε δωρο ο πατερας του οταν ηταν μολις 9 ετων, το οποιο οδηγουσε στους αγροτικους δρομους γυρω απο το Long White Cloud house. Στην ηλικια των 15 ετων, οπου και απεκτησε το διπλωμα του, απεκτησε το δικο του αυτοκινητο. Μετα το Β\’ Παγκοσμιο Πολεμο, ο Moss δεν εξετησε την υποχρεωτικη 2ετη στρατιωτικη θητεια, καθως επασχε απο νεφριτη.

Ο Moss συμμετειχε σε 529 αγωνες, εκ\’ των οποιων κερδισε τους 212, απο το 1948 εως το 1962, κερδιζοντας μεταξυ αλλων, 16 Grand Prix στη Formula 1. Το ρεκορ συμμετοχων του ειναι 62 αγωνες (διαφορων κατηγοριων) σε μια σεζον, ενω οδηγησε σε ολη τη καριερα του, αυτοκινητα 84 διαφορετικων κατασκευαστων. Ο ιδιος προτιμουσε να τρεχει με Βρετανικα αυτοκινητα καθως ηταν \”προτιμοτερο να χασεις με περηφανια τρεχοντας με ενα βρετανικο αγωνιστικο, παρα να κερδισεις με ενα ξενο\”, οπως συνηθιζε να λεει. Οταν αγωνιστικε με τη Vanwall, εσπασε το \”μονοπωλιο\” των Ιταλων & Γερμανων οδηγων στη Formula 1, οπως εκανε και ο Jack Brabham με την Cooper. Ο Moss παρεμεινε ο βρετανος οδηγος με τις περισσοτερες νικες μεχρι και το 1991, οπου και τον περασε ο Nigel Mansell, με περισσοτερες ωστοσο συμμετοχες.

Ο Moss ξεκινησε τη πορεια του στο μηχανοκινητο αθλητισμο, οδηγοντας τη 328 BMW & DPX 653 του πατερα του. Ο ιδιος, ηταν ενας απο τους πρωτους πελατες της Cooper Car Company, αγοραζοντας το πρωτο του αγωνιστικο, ενα Cooper 500, με τα χρηματα που κερδισε απο τους ιππικους αγωνες και παρα τις αρχικες αντιρρησεις του πατερα του, ο οποιος ηθελε το Moss να γινει οδοντιατρος, οπως ηταν και ο ιδιος. Ο Moss, συντομα εδειξε τις οδηγικες του ικανοτητες, κερδιζοντας τοσο εγχωριους οσο και διεθνεις αγωνες, συνεχιζοντας να αγωνιζεται στη Formula 3 με τη Cooper και τη Kiefts, ακομη και οταν συμμετειχε σε μεγαλυτερες διοργανωσεις.

Η πρωτη νικη του σε διεθνη διοργανωση, ηρθε ανημερα των 21ων γενεθλιων του, οπου κερδισε το θεσμο RAC Tourist Trophy, το 1950, ο οποιος λαμβανε χωρα στη πιστα του Dundrod, στη Βορεια Ιρλανδια, με μια δανεικη Jaguar XK120. Ο ιδιος, κερδισε το συγκεκριμενο θεσμο αλλες 6 φορες, το 1951 (με τη Jaguar C-Type), το 1955 (με την Mercedes-Benz 300SLR), το 1958 και 1959 (με τη Aston Martin DBR1) και το 1960 & 1961, με τη Ferrari 250 GT. O Enzo Ferrari, ειχε προσφερει στο Moss, μια συμμετοχη στο θεσμο της Formula 2, στο Grand Prix του Bari, το 1951, πριν μια πληρη συμμετοχη στη σεζον του 1952. Οταν ωστοσο ο Stirling μαζι με το πατερα του πηγαν στη Puglia, εμαθαν επιτοπου οτι το αγωνιστικο θα οδηγησει ο πιο εμπειρος, Piero Taruffi.

Ο Moss, υπηρξε και επιτυχημενος οδηγος Rally, καθως ηταν ενας απο τους μολις τρεις οδηγους, που εχουν κερδισει το Coupe d\’Or (Χρυσο Κυπελλο), με 3 συνεχομενες penalty-free συμμετοχες στο Rally Alpine (Coupe des Alpes). Ο ιδιος, τερματισε στη 2η θεση στο Monte Carlo Rally του 1952, οδηγοντας ενα Sunbeam-Talbot 90, με co-pilot τους Desmond Scannell και το συντακτη του περιοδικου Autocar, John Cooper.

To 1954, o Moss θα γινοταν ο πρωτος μη-Αμερικανος οδηγος, που θα κερδισει το θεσμο των 12 Ωρων του Sebring, μοιραζομενος το τιμονι του O.S.C.A. MT4 της Cunningham, με τον αμερικανο Bill Lloyd.

Στα τελη του 1953, ο αγωνιστικος διευθυντης της Mercedes Benz, Alfred Neubauer, ηρθε σε επαφη με το manager του Moss, Ken Gregory, εχοντας δει το ποσο ικανος οδηγος ηταν. Ο Neubauer, ηθελε το Moss να ειναι μερος της ομαδασ Grand Prix της Mercedes, εχοντας δει τις ικανοτητες του, οδηγοντας μετρια αγωνιστικα, και θελοντας να δει τι θα μπορουσε να επιτυχει οδηγοντας ενα καλυτερο. Ο Neubauer, προτεινε στο Moss να αγορασει μια Maserati για τη σεζον του 1954. Ετσι και εγινε, ο Moss συμμετειχε με μια 250F και παρολο που δε μπορεσε να συγκεντρωσει αρκετους βαθμους στο πρωταθλημα λογω των μηχανικων προβληματων που παρουσιαζε η Maserati του, παντα καταφερνε να βρισκεται αναμεσα στς πρωτες θεσεις στην εκκινηση και αγωνιζοταν στο 100% των ικανοτητων του μεχρι το τελος καθε αγωνα. Ο Moss πηρε τη πρωτη νικη του στον non-championship αγωνα του Oulton Park International Gold Cup της Maserati.

Στο Ιταλικο Grand Prix, στη Monza, ο Moss περασε τους τοτε κορυφαιους οδηγους, Juan Manuel Fangio (ο οποιος ετρεχε με τη Mercedes) και τον Alberto Ascari (ο οποιος ετρεχε με τη Ferrari). O Ascari εγκατελειψε λογω μηχανικων προβληματων, ενω ο Moss παρεμεινε στη 1η θεση μεχρι και τον 68ο γυρο, οπου και ο ιδιος εγκατελειψε λογω μηχανικων προβληματων. Ο Fangio κερδισε τον αγωνα, ενω ο Moss εσπρωξε τη Maserati του μεχρι το τερματισμο. O Neubauer, ηδη εντυπωσιασμενος με τις ικανοτητες του Moss, υπεγραψε αμεσως μαζι του μετα τις δοκιμες που εγιναν στο Hockenheim, με την Mercedes Benz W196.

Η πρωτη νικη του Moss σε Παγκοσμιο Πρωταθλημα, ηρθε το 1955 στο Βρετανικο Grand Prix, το οποιο ελαβε χωρα στο Aintree, εναν αγωνα στον οποιο ηταν ο πρωτος Βρετανος οδηγος που κατεκτησε τη 1η θεση. Leader του 1-2-3-4 που πετυχε η Mercedes, και η πρωτη φορα οπου κερδισε σε αγωνα το Fangio, ο Moss ειχε ρωτησει ευθεως το Fangio (ο οποιος ηταν φιλος και μεντορας του), αν τον αφησε σκοπιμος να κερδισει, οπως ειχε υπονοηθει, λογω της χωρας διεξαγωγης και της υπηκοοτητας του Moss. Ο Fangio ειπε πως κερδισε με την αξια του, καθως ηταν ο καλυτερος εκ\’ των δυο εκεινη τη μερα. Την ιδια χρονια, ο Moss κερδισε το RAC Tourist Trophy, το Targa Florio (μαζι με τον Peter Collins) και το Mille Miglia.

 Στο τερματισμο του Mille Miglia, στη Brescia

Το 1955, εμελε να γινει μια ιστορικη χρονια για το Moss, στον αγωνα των 1000 μιλιων του Mille Miglia. O Doug Nye, χρησιμοποιησε την εξης φραση : \”Η σπουδαιοτερη μια μερα, στην ιστορια του μηχανοκινητου αθλητισμου\”. Ο Moss, με συνοδηγο τον Denis Jenkinson, ολοκληρωσε τη διαδρομη σε 10 ωρες και 7 λεπτα (10:07). Το MotorTrend εγραψε \”The Most Epic Drive. Ever\”. Πριν τον αγωνα, ο Fangio του εδωσε το \”μαγικο χαπι\”, ο ιδιος ειπε πως παρολο που δε γνωριζε τι περιειχε, ειπε \”πιστευω οτι ηταν Dexidrine και Benzedrine, φαρμακευτικες ουσιες που χρησιμοποιουνταν συχνα στους αγωνες αντοχης. Ο μονος στοχος ειναι να παραμεινεις σε εγρηγορση, σαν πληρωμα βομβαρδιστικου\”. Μετα την ιστορικη νικη, ο Moss περασε τη νυχτα, οδηγοντας παρεα με τη φιλεναδα του προς τη Κολωνια, με σταση για πρωϊνο ΄στο Μοναχο και μεσημεριανο στη Στουτγαρδη.

Το 1956 & 1957, ο Moss κερδιζει το Nassau Cup, στα πλαισια του Bahmas Speed Week. Επιπλεον, το 1957, κερδιζει και το Grand Prix που ελαβε χωρα στο Pescara Circuit της Ιταλιας, με μηκος 25 χιλιομετρα, τη μεγαλυτερη σε μηκος πιστα στην οποια ελαβε ποτε χωρα, αγωνας της Formula 1 μεχρι και σημερα. Για αλλη μια φορα, ο Moss ανεδειξε τις ικανοτητες και τη δεξιοτεχνια του στους αγωνες μεγαλων αποστασεων. Ο αγωνας, διηρκησε 3 ωρες, με τον Moss να τερματιζει 3 λεπτα μπροστα απο το Fangio, ο οποιος εκκινησε απο τη pole position.

Το 1958, ο Moss για αλλη μια φορα, αφησε το στιγμα του στην ιστορια του μηχανοκινητου αθλητισμου και αλλαξε τη \”καθιερωμενη\” εικονα. Κερδισε το πρωτο αγωνα της χρονιας, με τη Maserati του να εχει το κινητηρα στο κεντρο, αντι μπροστα, τοποθετηση που υιοθετηθηκε απο ολους τους κατασκευαστες μεχρι το 1961. Η ριζικη αλλαγη ωστοσο, ηταν αλλη. Μεχρι και το 1958, ολα τα αυτοκινητα εφεραν ενα χρωμα, καθορισμενο απο την FIA. Με χορηγο την Eldorado Ice Cream Company, η Maserati του Moss εφερα τα χρωματα απο το λογοτυπο της εταιρειας, οχι της FIA. Επισης, η Eldorado ηταν η πρωτη εταιρεια που δεν ειχε σχεση με το μηχανοκινητο αθλητισμο, και εγινε χορηγος σε αυτον.

Το πνευμα του δικαιου ανταγωνισμου, κοστισε ωστοσο στον Moss, το Παγκοσμιο Πρωταθλημα του 1958. Οταν ο συναθλητης του, Mike Hawthorn, κινδυνεψε να μη λαβει βαθμους μετα το Πορτογαλικο Grand Prix, o Moss τον υπερασπιστηκε απεναντι στους αγωνοδικες. Οταν ο Hawthorn ειχε βγει εκτος πιστας, στο ανηφορικο κομματι της πιστας της Πορτογαλιας, εκανε οπισθεν στη προσπαθεια του να ξαναμπει σε αυτη. Κατα την οπισθεν ωστοσο, του εσβησε ο κινητηρας και ο Moss του φωναξε να κινηθει αναποδα στη ροη του αγωνα, κατηφορικα, προκειμενου να μπορεσει να τον επανεκκινησει. Χαρη στη γρηγορη παρεμβαση του πριν τους αγωνοδικες, ο Hawthorn διατηρησε τους 6 βαθμους του, εχοντας τερματισει δευτερος, πισω απο το Moss. Το 1958, ο Hawthorn ηταν Παγκοσμιος Πρωταθλητης, με μολις ενα ποντο περαπανω απο τον Moss. Ενα ατυχες συμβαν, ηταν ισως και στη διαρκεια ενος εκ των αγωνων, οταν υπηρξε μια παρερμηνευση μεταξυ του Moss και του pit crew του. Ο οδηγος με το ταχυτερο γυρο, κερδιζε σε καθε αγωνα, εναν επιπλεον ποντο στο πρωταθλημα. Σε εναν αγωνα λοιπον, ο Hawthorn ηταν ταχυτερος απο το Moss και το pit crew του εγραψε στη πινακιδα \”HAWT REC\”, θελοντας να του πει οτι ο Hawthorn εχει το χρονο-ρεκορ. Ο Moss ωστοσο, επειδη η ομαδα του δεν ανεγραψε το χρονο του Hawthorn, το παρερμηνευσε για \”HAWT REG\”, οπου το REG, σημαινε regular laps, δηλαδη οτι δε χρειαζοταν να προσπαθησει να κινηθει πιο γρηγορα.

Το ταλεντο του Moss, ξεπερνουσε ωστοσο τα Grand Prix. Με τις υπαρχουσες νικες του στο Tourist Trophy, τις 12 Ωρες Του Sebring και το Mille Miglia, o Moss ηρθε να προσθεσει 3 σερι νικες (1958,1959,1960) στo Nurburgring 1000km, αγωνα τον οποιο κερδισε 2 φορες με Aston Martin (1958,1959) και μια φορα με την Maserati Tipo 61 \”Birdcage\”, με 2ο οδηγο τον αμερικανο Dan Gurney. Οι δυο τους, εχασαν χρονο οταν εσκασε ενας σωληνας λαδιου, αλλα παρολο το σχετικα βροχερο αγωνα, καταφεραν να παρουν τη 1η θεση.

Στη σεζον του 1960 στη Formula 1, o Moss κερδισε το Grand Prix του Μονακο, αλλα τραυματιστηκε σοβαρα, κατα τη διαρκεια των ελευθερων δοκιμων στο Spa Francorshamps (στα πλαισια του Βελγικου Grand Prix), οταν εχασε τον ελεγχο στη στροφη Burnerville, με αποτελεσμα να χασει τους επομενους 3 αγωνες. Προλαβε ωστοσο, να συμμετασχει στο τελευταιο αγωνα της χρονιας, στο Αμερικανικο Grand Prix, στο οποιο και ελαβε τη 1η θεση.

Για τη σεζον του 1961, με τον νεο περιορισμο στα 1500cc, ο Enzo εριξε στην αρενα την Ferrari 156, με το νεο V6 κινητηρα. Η Climax-engined Lotus του Moss, παρολο που υστερουσε σε δυναμη, του εφερε τη νικη στο Grand Prix του Μονακο, τερματιζοντας 3.6 δευτερολεπτα μπροστα απο το σερι 2-3-4 της Ferrari, με τους Richie Ginther, Wolfgang von Trips & Phil Hill. Εν συνεχεια, ο Moss ελαβε τη 1η θεση και στο μερικος βροχερο, Γερμανικο Grand Prix.

Στις 23 Απριλιου 1962, στα πλαισια του Glover Trophy στη πιστα του Goodwood, ο Moss τρακαρε με τη Lotus του με τοση σφοδροτητα, που ηταν σε κομμα για ενα μηνα και για αλλο μισο χρονο, ειχε μερικη παραλυση στο αριστερο μερος του σωματος του. Την επομενη χρονια, με το personal best χρονο του να ειναι μερικα εκατοστα πισω απο αυτον της περσινης χρονιας, στα πλαισια των δοκιμων με τη Lotus, ο Moss αποφασισε και επισημα, να αποσυρθει απο την ενεργο δραση, καθως θεωρουσε πως δεν θα μπροουσε να αποκαταστησει την \”επικοινωνια\” που ειχε με το αυτοκινητο του παλιοτερα.

Στο Autodrome de Montlhery, μια οβαλ πιστα με μεγαλη κλιση, που βρισκοταν λιγο εξω απο το Παρισι, ο Moss μαζι με τον Leslie Johnson, οδηγησαν εναλλαξ επι 24 ωρες τη Jaguar XK120 του Johnson, με στασεις μονο για ανεφοδιασμο και αλλαγη ελαστικων (και οδηγου ανα 3 ωρες). Το αποτελεσμα ; Μια μεση ωριαια ταχυτητα των 172.94 χιλιομετρων/ωρα και συνολικη αποσταση 4150.75 χιλιομετρα. Η XK120, ηταν το πρωτο αυτοκινητο παραγωγης, που καταφερε να πιασει μεση ωριαια ταχυτητα, πανω απο 160 χιλιομετρα / ωρα.

 H Jaguar XK120 του ρεκορ, στο Goodwood Festival Of Speed, 2008

Το 1952, ο Moss μαζι με τους Johnson και Bert Hadley, Jack Fairman, ξαναγυρισαν στο Autodrome de Montlhery, με μια XK120 που ανηκε στην ιδια τη Jaguar και επι 7 24ωρα, οδηγουσαν ακαταπαυστα. Με μεση ωριαια ταχυτητα 161.43 χιλιομετρα / ωρα, κερδισαν 4 Παγκοσμια Ρεκορ και 5 International Class C ρεκορ. Η συνολικη αποσταση που διυνησαν ηταν 27120.23 χιλιομετρα.

Το 1957, ο Moss, στο Bonneville Salt Flats, με το ειδικα κατασκευασμενο MG EX181, καταφερε να επιτυχει μια μεση ταχυτητα, 395.31 χιλιομετρα / ωρα (η μεση ταχυτητα με κινηση προς και στις δυο αντιθετες κατευθυνσεις), σπαζοντας 5 International Class F ρεκορ.

Μετα την αποσυρση του απο την ενεργο δραση, το 1962, ο Moss ειχε ρολο σχολιαστη στην εκπομπη Wide World Of Sports του καναλιου ABC, για τους αγωνες του NASCAR και της Formula 1, μεχρι το 1980. Ο Moss, συμμετειχε στην επισημη εκπομπη της Formula 1,για την ανασκοπηση της σεζον του 1988, μαζι με τον Tony Jardine.

O Moss, ειχε ρολο αφηγητη στη παιδικη σειρα Roary the Racing Car.

Στις 2 δεκαετιες που ακολουθησαν την αποχωρηση του απο την ενεργο δραση, ο Moss εκανε μερικες one-off εμφανισεις σε καποιες διοργανωσεις.

Το 1974, συμμετειχε στο London-Sahara-Munich World Cup Rally με τη Mercedes Benz (οπου εγκατελειψε στην Αλγερια).

To 1976, συμμετειχε μαζι με τον Jack Brabham στο Bathurst 1000, οπου το Holden Torana τους χτυπηθηκε στο πισω μερος, με αποτελεσμα να εγκαταλειψουν με μηχανικη βλαβη. Ο ιδιος σχολιαστηκε αρνητικα οταν στη προσπαθεια του να επιστρεψει στα pit αφοτου ο V8 κινητηρας του Holden τον αφησε απο μηχανικη βλαβη, εκανε τα 2/3 του γυρου (η πιστα του Buthurst εχει μηκος 6.17 χιλιομετρα) χανοντας λαδια.

Το 1979, συμμετειχε μαζι με τον Denny Hulme, στο Benson & Hedges 500, με Volkswagen Golf GTi, στη Νεα Ζηλανδια.

Το 1980, επεστρεψε επισημα στην ενεργο δραση, στο British Saloon Car Championship, σαν δευτερος οδηγος της ομαδας Audi GTi Engineering Team του Richard Lloyd (ο οποιος ηταν και ο βασικος οδηγος).

Το 1981, o Moss παρεμεινε στην ομαδα της Audi, το management της οποιας ειχε πλεον αναλαβει η Tom Walkinshaw Racing, με κυριο οδηγο τον Martin Brundle.

Καθολη τη διαρκη της αποχης τους απο την ενεργο δραση, ο Moss κατα διαστηματα συμμετειχε ειτε ως καλεσμενος, ειτε ως εκπροσωπος διαφορων κατασκευαστων σε αγωνες ιστορικων αυτοκινητων, ακομα και με το δικο του, OSCA FS 372.

Στις 9 Ιουνιου 2011, μετα τις κατατακτηριες δοκιμες του αγωνα Le Mans Legends, o Moss δηλωσε στο Radio Le Mans, την πληρη και οριστικη αποσυρση του απο την ενεργο δραση, λεγοντας πως τρομαξε τον εαυτο του εκεινο το απογευμα, σε ηλικια 81 ετων !

Τον Ιουνιο του 2016, η Lister Cars ανακοινωσε τη κατασκευη και πωληση του Lister Knobbly Stirling Moss, στο Royal Automobile Club του Λονδινου. 

Το αυτοκινητο κατασκευαστηκε στις ακριβης προδιαγραφες αυτου του 1958 και ειναι το μοναδικο αυτοκινητο μεχρι σημερα, με αμαξωμα κατασκευασμενο απο μαγνησιο. Ειναι επισης, το μοναδικο αυτοκινητο που εγκριθηκε για το σχεδιασμο του, απο τον ιδιο το Moss. Η σχεση του Moss με τη Lister Cars, παει πισω στο 1954, οπου ο Brian Lister, ειχε καλεσει τον Moss να οδηγησει τα αυτοκινητα του στο Goodwood το 1954, στο Sliverstone το 1958 και στο Sebring το 1959. 

Για να τιμησει αυτους τους αγωνες, η Lister κατασκευασε 10 special-edition lightweight Lister Knobbly, τα οποια παρεδιδε ο ιδιος ο Moss στους εκαστοτε ιδιοκτητες.

Το 1957, ο ιδιος ο Moss, δημοσιευσε μια αυτοβιογραφια, με τιτλο \”In the Track Of Speed\”.

Το 1963, ο σχολιαστης και δημοσιογραφος του μηχανοκινητου αθλητισμου, Ken Purdy, δημοσιευσε ενα βιβλιο με τιτλο \”All But My Life\”, με βαση τις συνεντευξεις που ειχε παρει ο ιδιος απο τον Moss.

Το 2015, σε ηλικια 85 ετων, δημοσιευσε ενα δευτερο αυτοβιογραφικο βιβλιο με τιτλο \”My Racing Life\”, γραμμενο μαζι με το συγγραφεα μηχανοκινητου αθλητισμου, Simon Taylor.

Τον Απριλιο του 1960, ο Moss παιρνει κληση υψους 50 λιρων για επικινδυνη οδηγηση, στα πλαισια ενος test drive που εκανε, με ενα Mini. 

Στην Αγγλια, για μεγαλο χρονικο διαστημα, μετα απο ενα συμβαν οπου τον σταματησε ενας αστυνομικος ο οποιος αρχικα δεν πιστευε οτι ηταν ο ιδιος, εμεινε να ρωτανε \”Ποιος νομιζετε οτι ειστε, ο Stirling Moss ; ¨\”, οταν σταματουσαν καποιων οδηγο που κινουνταν με υπερβολικη ταχυτητα.

Το 2009, τα 80α του γενεθλια, συνεπεσαν με το 3ημερο του Gooodwood, οπου και τις 3 μερες, ενα convoy 80 αυτοκινητων με 1ο οδηγο τον ιδιο, ανεβηκε το Goodwood Hillclimb. Ο Moss οδηγησε ενα διαφορετικο αυτοκινητο, καθε μερα : μια Mercedes W196 \”Monoposto\”, τη Lotus 18 με την οποια κερδισε το Grand Prix του Μονακο το 1961 και μια Aston Martin DBR3.

Στις 7 Μαρτιου 2010, ο Moss εσπασε και τους 2 του αστραγαλους και 4 κοκκαλα στο ενα του ποδι, οταν επεσε στο κενο του φρεατιου του ανελκυστηρα του σπιτιου του.

Το Δεκεμβριο του 2016, ο Moss εισηχθη με σοβαρη λοιμωξη σε νοσοκομειο της Σιγκαπουρης. Ως αποτελεσμα αυτης της ασθενειας και της μακρας αποκαταστασης, ο ιδιος ανακοινωσε την αποσυρση του απο το δημοσιο βιο τον Ιανουαριο του 2018.

 Mercedes Benz 300 SLR, Nurburgring, 1977

Ο Moss υπηρξε μεγαλος οπαδος της γερμανικης εταιρειας, με την οποια διατηρουσε σχεσεις και μετα απο το περας της συμμετοχης του σε αγωνες με τα αυτοκινητα της. Ο ιδιος υπηρξε ενας απο τους σπουδαιοτερους Brand Ambassador της εταιρειας, αλλα και συλλεκτης των αυτοκινητων της, με δυο εκ\’ των κορυφαιων αυτοκινητων της συλλογης του να ειναι μια Mercedes W113 και μια SLR Stirling Moss.

Ο Stirling Moss, μετα απο μια μακρα ασθενεια που τον ταλαιπωρησε για μεγαλο χρονικο διαστημα, απεβιωσε στο σπιτι του στο Mayfair του Λονδινου, στις 12 Απριλιου 2020.

Rest In Peace, Sir Moss.