Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην εχει ακουστα την 250. Ειτε προκειται για τη California Spider, ειτε προκειται για την 250 GTO. Η 250 στο περασμα του χρονου εγινε απο τα πιο διαχρονικα μοντελα της εταιρειας και πλεον εχει φτασει να θεωρειται και εργο τεχνης.
Οι αγωνιστικες εκδοχες της
Οπως γινοταν συνηθως με ολες τις Ferrari εκεινη την εποχη, ο \”Colombo\” V12, εκανε το ντεμπουτο του στις πιστες, 3 χρονια πριν τοποθετηθει σε αυτοκινητο δρομου.
250 S
Η πρωτη 250, ηταν το πρωτοτυπο 250S Berlinetta που συμμετειχε στο Mille Miglia το 1952, με τους Giovanni Bracco και Alfonso Rolfo. Η αγωνιστικη 300SL της Mercedes Benz των Rudolf Caracciola, Herman Lang και Karl Kling, ηταν γρηγοροτερη στις μακριες ευθειες, αλλα οι 230 ιπποι της 250S, τη βοηθουσαν να ανακτησει σημαντικο κομματι της διαφορας στις στροφες και στα ανηφορικα κομματια, κερδιζοντας τον αγωνα. Το αυτοκινητο συμμετειχε αργοτερα και στον αγωνα του LeMans, αλλα και στο Carrera Panamericana.
Η 250S, χρησιμοποιουσε ενα σωληνωτο πλαισιο, \”Tuboscocca\”, με αναρτηση αποτελουμενη απο διπλα ψαλιδια μπροστα, ενω στο πισω μερος ειχε ενα live axle, με ελατηρια υπο γωνια. Τα φρενα ηταν ταμπουρα, τυπικο για την εποχη και ο ξηρου καρτερ 3λιτρος V12, τροφοδοτουνταν απο 3 Weber 36DCF καρμπυρατερ και ειχε ενα μηχανικο κιβωτιο 5 σχεσεων.
250 ΜΜ
Μετα την επιτυχια της 250S στο Mille Miglia, η Ferrari παρουσιασε ενα πιο συμβατικο πλαισιο, μαζι με τον νεο κινητηρα για τη 250, στο Σαλονι Αυτοκινητου του Παρισιου, το 1952.
Επειτα,ο Pinin Farina δημιουργησε ενα νεο κουπε, με μια μικρη εμπρος γριλια, κοντο πισω μερος και πανοραμικο πισω παρμπριζ, με το αυτοκινητο αυτο να παρουσιαζεται ως 250MM (για Mille Miglia), στο Σαλονι Αυτοκινητου της Γενευης το 1953.
Η Carrozzeria Vignale, σχεδιασε και μια barchetta εκδοχη, η οποια ειχε και αυτη καινοτομο σχεδιασμο, με τα φωτα και τους πλαϊνους αεραγωγους να γινονται το χαρακτηριστικο σχεδιαστικο στοιχειο των Ferrari του \’50.
Το μεταξονιο της ΜΜ ητνα λιγο μακρυτερο απο αυτο της 250S, στα 2.4 μετρα (ηταν το μεταξονιο που αργοτερα εμεινε γνωστο ως Short Wheel Base & 2.6 μετρα στην Long Wheel Base), με την κουπε να ειναι 50 κιλα βαρυτερη απο την barchetta, των 850 κιλων.
Ο ξηρου καρτερ V12, προερχομενος απο την 250 απεκτησε αποδοση 240 ιππους, και το κιβωτιο μειωθηκε στις 4 σχεσεις. Ο συγκεκριμενος κινητηρας, αντικατασταθηκε απο τους 4κυλινδρους 625TF & 735S, το 1953.
250 Monza
Copyright : Pont Fire, Flickr
Το 1954, η ασυνηθιστη 250 Monza εκανε την εμφανιση της. Ηταν ενα υβριδιο μεταξυ της 4κυλινδρης 750 Monza και της σειρας 250. H Monza χρησιμοποιουσε το κινητηρα της 250 στο μικρο πλαισιο της 750 Monza. Oι δυο πρωτες χρησιμοποιουσαν το σωμα της 750 Monza και της 500 Mondial του Pinin Farina. Δυο περαιτερο αυτοκινητα κατασκευαστηκαν απο την Carrozzeria Scaglieti.
250 Testa Rossa
Η αγωνιστικη 250 Testa Rossa, ειναι ενα απο τα πλεον επιτυχημενα αγωνιστικα αυτοκινητα στην ιστορια της Ferrari, με τρεις νικες στο Le Mans, τεσσερις στο Sebring και 2 στο Buenos Aires.
250 GTO
Copyright : Patrick Ernzen, Flickr
Η 250 GTO, κατασκευαζοταν απο το 1962 εως 1964, συμφωνα με τα προτυπα του homologation της FIA για συμμετοχη στη κατηγορια Group 3 Grand Touring Car. To GTO σημαινει Gran Turismo Omologato.
Οταν ηταν καινουργια, η GTO πωλουνταν εναντι 18.500 δολαριων στις ΗΠΑ και οι αγοραστες επρεπε να λαβουν την εγκριση τοσο του ιδιου του Enzo Ferrari, οσο και του Αμερικανου αντιπροσωπου, Luigi Chinetti
Copyright : Patrick Ernzen, Flickr
36 αυτοκινητα κατασκευαστηκαν συνολικα το 1962 και 1963. Το 1964, παρουσιαστηκε η Series 2 GTO, η οποια ειχε διαφορετικο σωμα. 3 τετοια αυτοκινητα κατασκευαστηκαν συνολικα, με 4 παλιοτερες Series 1, να αποκτουν το σωμα της Series 2. H συνολικη παραγωγη ανερχεται στα 39 αυτοκινητα.
250 P
H 250P, ηταν ενα πρωτοτυπο αγωνιστικο που κατασκευαστηκε το 1963, κερδιζοντας τις 12 Ωρες του Sebring, τα 1000 χιλιομετρα του Nurburgring και τις 24 Ωρες του Le Mans, εκεινης της χρονιας. Η 250P, χεησιμοποιουσε το κινητηρα της 250 Testa Rossa, τοποθετημενο στο κεντρο και πισω κινηση.
Στο Σαλονι Αυτοκινητου του Παρισιου, το 1954, η Ferrari παρουσιαζει το πρωτο της αυτοκινητο, εφοδιασμενο με τον νεο Colombo V12, την 250 Europa GT, με αυτη να ειναι το πρωτο μοντελο της εταιρειας που εφερε την ονομασια Gran Turismo.
250 LM
Η κεντρομηχανη 250 Le Mans, εμοιαζε πολυ με την αγωνιστικη πρωτοτυπη 250 P, ωστοσο ο αρχικος σκοπος της ηταν να γινει ενα GT δρομου. Η Le Mans, εκανε και αυτη την εμφανιση της το 1963, με την Ferrari ωστοσο, να μη μπορει να πεισει την FIA πως θα κατασκευασει 100 αντιτυπα για το δρομο, ο ελαχιστος απαιτουμενος αριθμος προκειμενου να παρει εγκριση για συμμετοχη στη κατηγορια GT Racing. Με αυτο το συμβαν, η Ferrari αποσυρθηκε απο αυτη τη κατηγορια αγωνων, αφηνοντας το πεδιο ελευθερο για την Shelby, η οποια κυριαρχησε με την Cobra.
Μονο οι πρωτες 250 LM, ηταν πραγματικες 250, καθως τα μετεπειτα μοντελα απεκτησαν ενα κινητηρα 3.3 λιτρων αντι του 3λιτρου της 250. Τα πρωτα αυτοκινητα, μετατραπηκαν και αυτα σε 3.300 μετα απο καποιο διαστημα.
Οι GT εκδοχες της
250 Europa
H 250 Europa, που παρουσιαστηκε το 1953 στο Παρισι, ηταν το μονο μελος της οικογενειας της 250, η οποια ειχε ενα διαφορετικο V12, τον 2963cc Lampredi V12, βασισμενο στον 3.3 λιτρων κινητηρα απο τη Formula 1. O Lampredi V12, απεδιδε 200 ιππους στις 6300 σ.α.λ. , τροφοδοτουμενος απο τρια καρμπυρατερ 36DCF (η DCZ) της Weber, με το μηχανικο 4 σχεσεων κιβωτιο που ειχε και η 250 ΜΜ.
Με μεταξωνιο 2.8 μετρα και στυλ παρομοιο με αυτο των 375 America, η 250 Europa ηταν ενα πραγματικο Grand Tourer, με τελικη ταχυτητα που αγγιζε τα 220 χιλιομετρα την ωρα. Οι 250 Europa και οι 375 America μοιραζονταν το ιδιο πλαισιο, μεταξονιο και μηχανικα μερη, με εξαιρεση το κινητηρα. Οι coach builders Pinin Farina και Vignale, κατασκευασαν 22 μολις αντιτυπα, με 2 εξ\’ αυτων να μετατρεπονται μελλοντικα σε 375 America.
250 Europa GT
Στο Σαλονι Αυτοκινητου του Παρισιου, το 1954, η Ferrari παρουσιαζει το πρωτο της αυτοκινητο, εφοδιασμενο με τον νεο Colombo V12, την 250 Europa GT, με αυτη να ειναι το πρωτο μοντελο της εταιρειας που εφερε την ονομασια Gran Turismo.
Η 250 GT ειχε διαφορες εκδοχες, με κοινη βαση, κατα παραγγελια απο τον εκαστοτε πελατη, με τον Pinin Farina να αναλαμβανει την δημιουργια ολων αυτων, πριν η γραμμη παραγωγης της 250 γινει πιο \”μαζικη\”.
Η 250 Europa, με τον πλεον ανανεωμενο Colombo V12, απεδιδε πλεον 220 ιππους και ηταν στημενη πανω στο μεταξονιο των 2.6 μετρων.
250 GT Coupe Boano and Ellena
Η συγκεκριμενη 250, κατασκευαστηκε και παρουσιαστηκε το 1956, στο Σαλονι Αυτοκινητου της Γενευης, απο τον Pinin Farina, με την ονομασια 250 GT Boano, ως πρωτοτυπο και πηγη σχεδιαστηκης εμπνευσης για τους υποψηφιους πελατες της 250 GT Europa. Η ζητηση ωστοσο, για το συγκεκριμενο μοντελο ηταν τοσο υψηλη, που μπηκε κανονικα στη παραγωγη.
Αδυνατωντας να ανταπεξελθει στις αναγκες για παραγωγη, ο Pinin Farina ζητησε απο τον Mario Boano, μεχρι προτεινως εργαζομενο στον Ghia, να αναλαβει τη κατασκευη τους. Οταν αργοτερα, η Fiat προσελαβε τον Boano, αυτος με τη σειρα του ανεθεσε τη συνεχιση της παραγωγης, στον γαμπρο του, Enzio Ellena, να συνεχισει τη παραγωγη τους. Ο Ellena, μαζι με το συνεργατη του, Luciano Pollo, συνεχισαν τη κατασκευη.
Η Carrozzeria Boano κατασκευασε 74 αντιτυπα, ενω η Carrozzeria Ellena, αλλες 50 κουπε. Ολες οι συγκεκριμενες 250, ηταν κουπε, με εξαιρεση μια και μονο, αυτη που ηταν στο περιπτερο της Ferrari στο Σαλονι Αυτοκινητου της Νεας Υορκης του 1956, την οποια ο Enzo πουλησε στον αμερικανο συλλεκτη Bob Lee εναντι 9.500 δολαριων, τιμη αρκετα κατω του κοστους, με τον Lee να την εχει στη κατοχη του μεχρι και σημερα, κανοντας την την παλαιοτερη Ferrari μεχρι σημερα, στη κατοχη του πρωτου της ιδιοκτητη.
250 GT Pinin Farina Coupe Speciale
Η συγκεκριμενη special edition 250 GT, κατασκευαστηκε σε μολις 4 αντιτυπα, στο σασι τυπου 513, με σχεδιασμο εμπνευσμενο απο την Series 1 410 Superamerica και εφερε τον 3λιτρο Type 128 V12 κινητηρα.
250 GT Berlinetta \”Tour De France\”
H original 250 GT Berlinetta, με το ψευδωνυμο \”Long Wheelbase Berlinetta\”, απεκτησε το ονομα \”Tour De France\”, με τη συμμετοχη της στον ομονυμο 10ημερο αγωνα αυτοκινητων. Η συνολικη παραγωγη τους ανερχεται στις 77, με ενα μερος εξ\’ αυτων να πωλουνται ως αγωνιστικα των κατηγοριων GT, μεταξυ 1956 και 1959. Τις TDF (οπως εμελε να μεινουν γνωστες), κατασκευαζε η Carrozzeria Scaglietti, βασιζομενη στα σχεδια του Pinin Farina. Η αποδοση τους ηταν αρχικα 240 ιπποι, με αυτη στη πορεια να ανερχεται στους 260 ιππους.
Στο Σαλονι Αυτοκινητου της Γενευης, το 1956, ο Scaglietti παρουσιασε τη δικη του σχεδιαστικη εκδοχη της 250 GT Berlinetta, η οποια εμεινε γνωστη ως η περιορισμενης παραγωγης, \”no-louvre\” 250 GT Berlinetta. To πρωτο αυτοκινητο πελατη, κατασκευαστηκε το Μαϊο του 1956, με την ευθυνη της παραγωγης αυτης της περιορισμενης εκδοσης, να ειναι κατ\’ αποκλειστικοτητα στα χερια της Carrozzeria Scagletti, στη Modena. Στο συνολο, κατασκευαστηκαν 14 \”no-louvre\” και 9 \”14 louvre\” Series 1 και Series 2.
Συνολικα, υπηρξαν 4 Series απο 250 GT Berlinetta, με τη Series 3 να παρουσιαζεται στα μεσα του 1957, με 3 louvres και καλυματα στα φωτα (κατασκευαστηκαν 18 συνολικα), ενω η Series 4 που την ακολουθησε, διατηρησε τα καλυματα στα φωτα, αλλα ειχε μονο 1 louvre (κατασκευαστηκαν 36 συνολικα).
Μια 250 GT Berlinetta, κερδισε τον αγωνα Tour De France Automobile, 3 διαδοχικες χρονιες (1956,1957,1958), με το σερι νικων της Ferrari, να συνεχιζετε μετεπειτα με τις \”Interim\” και SWB Berlinettas.
250 GT Cabriolet Pinin Farina Series 1
Η αρχικη 250 GT Cabriolet Pinin Farina Series 1, ειχε παρουσιαστει στο Σαλονι Αυτοκινητου της Γενευης, το 1957, και χρησιμοποιουσε το μεταξονιο των 2.6 μετρων της κουπε.
Συνολικα, 36 αυτοκινητα κατασκευαστηκαν, μεχρι τη παρουσιαση της Series 2, το 1959 στο Παρισι, απο την οποια κατασκευαστηκαν 200 αυτοκινητα και ειχαν περισσοτερα κοινα με την αντιστοιχη εκδοση Berlinetta.
250 GT California Spyder LWB
Σχεδιασμενη για την Αμερικανικη αγορα, η California Spyder LWB, που παρουσιαστηκε το 1957, ηταν η εκδοχη της open-top 250 GT, κατα τον Scaglietti. Στη California Spyder LWB εγινε χρηση αλουμινιου αντι του κανονικου κραματος μεταλλου, στο καπο, τις πορτες και το πορτμπαγκαζ.
Χρησιμοποιηθηκε το μεταξονιο των 2.6 μετρων και ο Colombo V12 που τοποθετηθηκε, ηταν ο ιδιος με αυτον της αγωνιστικης 250 Tour De France.
Συνολικα, κατασκευαστηκαν 50 Long Wheel Base Spyders, μεχρι την αντικατασταση τους απο τις Short Wheel Base το 1960.
250 GT Coupe Pinin Farina
Υπο την αναγκη για ενα μοντελο σταθερης και πιο μαζικης παραγωγης, προκειμενου να σταθεροποιηση τα οικονομικα της εταιρειας, ο Enzo Ferrari ζητησε απο τον Pinin Farina, να σχεδιαει μια απλη και κλασσικη εκδοχη της 250 GT coupe.
Μετα την 250 GT Coupe Boano/Ellena, το εργοστασιο του Pinin Farina στο Grugliasco επεκταθηκε για να ανταπεξελθει στις αναγκες παραγωγης της νεας 250.
Με την παρουσιαση της το 1958 στο Σαλονι Αυτοκινητου του Μιλανου, κατασκευαστηκαν συνολικα 335 σχεδον ομοια μεταξυ τους αυτοκινητα, μεχρι την αποσυρση της απο τη παραγωγη το 1960. Εν αντιθεση με τις υπολοιπες 250 εως τοτε, η συγκεκριμενη εκδοχη, ειχε τη στενη-φαρδια εμπρος γρυλια με τα φωτα να ξεπροβαλουν πανω στα εμπρος φτερα και το πισω μερος να διαθετει ενα ενιαιο πανοραμικο παρμπριζ.
250 GT Berlinetta \”Interim\”
To 1959, κατασκευαστηκαν 7 250 GT \”Interim\” LWB Berlinettas. Χρησιμοποιουσαν το παλιο Long Wheel Base σασι με το νεο σωμα του Pinin Farina, των επερχομενων Short Wheel Base Berlinettas. Οι Interim ηταν κατασκευασμενες εξ\’ ολοκληρου απο αλουμινιο και εφεραν ενα επιπλεον παραθυρο στη 3η κολωνα , το οποιο απουσιαζε απο τις μετεπειτα \”Passo Corto\” Berlinettas.
Τα 7 Interim αυτοκινητα ειναι τα 1377GT, 1461GT, 1465GT, 1509GT, 1519GT, 1521GT και 1523GT.
Η Interim Berlinetta, κερδισε τον αγωνα Tour De France Automobile του 1959, συνεχιζοντας το σερι νικων της Ferrari
250 GT Cabriolet Pinin Farina Series 2
Η Series 2 Cabriolet, που παρουσιαστηκε το 1959 στο Σαλονι Αυτοκινητου του Παρισιου, ακολουθουσε την ιδια λογικη με την Coupe. Δηλαδη, ενα σχεδιαστικα απλοποιημενο αυτοκινητο, με δυνατοτητα παραγωγης μεγαλυτερου αριθμου οχηματων σε λιγοτερο χρονο. Κατασκευαστηκαν κατα προσεγγιση, 212 αυτοκινητα.
250 GT Berlinetta SWB
Ενα απο τα πλεον γνωστα GT racer της εποχης της, ηταν η 250 GT Berlinetta SWB. Χρησιμποιουσε το κοντυτερο μεταξονιο, των 2.4 μετρων, που της εδινε καλυτερη οδηγικη συμπεριφορα, και καποιες κατασκευαστηκαν απο αλουμινιο, οσο και καποιοες εξ\’ ολοκληρου απο μεταλλο, στις \”Lusso\”, εκδοση δρομου, οσο και στις αγωνιστικες εκδοχες της. Η αποδοση στις πρωτες, ηταν 240 ιπποι, οι οποιοι στις μετεπειτα εγιναν 280.
Την εξελιξη της 250 GT Berlinetta SWB, ανελαβαν οι Giotto Bizzarrini, Carlo Chiti και Mauro Forghieri, η ιδια ομαδα που αργοτερα εξελιξε την μυθικη 250 GTO. Ηταν η πρωτη GT Ferrari με συστημα πεδησης δισκου αντι ταμπουρου. Τα χαμηλο της βαρος, η μεγαλη ιπποδυναμη της καθως και η καταλληλα ρυθμισμενη αναρτηση της, την εκαναν ιδιαιτερα ανταγωνιστικη στο χωρο των αγωνων.
Μετα τη παρουσιαση της στο Σαλονι Αυτοκινητου του Παρισιου το 1959, μπηκε αμεσως στο χωρο των αγωνων, με μεγαλη επιτυχια. Η Ferrari κερδισε το πρωταθλημα κατασκευαστων στη κατηγορια GT το 1961, καθως και το Tour De France το 1960,1961 και 1962, ανοιγωντας το δρομο για τη κυριαρχια της 250 GTO που τη διαδεχτηκε.
250 GT California Spyder SWB
Copyright : Raphael Belly, Flickr
To 1959, η Ferrari ανανεωσε την 250 GT Berlinetta, μικραινοντας το μεταξονιο της απο 2.6 σε 2.4 μετρα, και το 1960 εκανε το ιδιο με την California Spyder. Αυτο βελτιωσε αισθητα την οδηγικη της συμπεριφορα, σε συνδυασμο με την νεοτερη και ισχυροτερη εκδοχη του 3λιτρου V12, ο οποιος απεδιδε 280 ιππους. Συνολικα, κατασκευαστηκαν 55 αντιτυπα.
250 GT/E
Copyright : Zack\’s Motor Photos, Flickr
Χρησιμοποιοντας ως βαση την 250 GT Long Wheel Base, η Ferrari δημιουργησε το πρωτο 2+2 large-production μοντελο της, με το ονομα 250 GT/E.
Ο κινητηρας ηταν τοποθετημενος πιο μπροστα, αφηνωντας περισσοτερο χωρο στο εσωτερικο. Οι πισω θεσεις ειχαν επαρκη χωρο για παιδια, αλλα ηταν καπως μικρες για ενηλικες.
Με τιμη 11.500 δολαρια και μεγαλο αριθμο αντιτυπων, η 250 GT/E ευθυνεται σε μεγαλο βαθμο για την οικονομικη ευημερια της εταιρειας στις αρχες της δεκαετιας του \’60.
250 GT Berlinetta Lusso
Ο Pinin Farina, στο Σαλονι Αυτοκινητου του Παρισιου, το 1962, παρουσιασε το ανανεωμενο σχεδιο για την 250 GT, την 250 GT Lusso, η αλλιως GTL. Το αυτοκινητο ειχε πιο \”ρευστες\” γραμμες και fastback σχεδιασμο,χαρακτηριστικο σχεδιαστικο στοιχειο των αυτοκινητων εκεινης της εποχης.
Η Lusso ειχε τον ιδιο V12, τον Tipo 168, με την 250 GTO, ο οποιος απεδιδε 240 ιππους. Η Lusso κατασκευαζοταν μεχρι και το 1964 απο τον Scaglietti με ελαχιστες διαφοροποιησεις.
All in all
Η 250 εχει μια δικη της ξεχωριστη μαγια. Μια μαγια που οι υπολοιπες, κατ\’ εμε, παλιοτερες Ferrari δεν ειχαν, οπως η 330 για παραδειγμα.
Ειναι ενα κινουμενο εργο τεχνης, ειναι μια επενδυση που εχει μια σχετικη χρηστικοτητα και φυσικα, σε ταξιδευει με ενα δικο της μοναδικο τροπο.
Ιδανικα, θα ηθελα μια απο τις Spyder, στην Ακτη Amalfi η στη Κυανη Ακτη, ισως και στη Pacific Coast Highway. Καλα, σας αφηνω να ταξιδεψετε και εσεις οπου θελετε…
