Διαχρονικα η Abarth ειναι
αρρηκτα συνδεδεμενη με την αποδοση, την ταχυτητα και τους αγωνες. Εννοιες που
σε επιπεδο καυσιμου δεν μπορουν παρα να συνδυαστουν με τη βενζινη. Και ομως, το
ατιθασο πνευμα της Abarth δεν διστασε να κανει ακομα μια φορα την εκπληξη,
εξελισσοντας ενα αγωνιστικο αυτοκινητο με κινητηρα diesel. Ενας
συνδυασμος αταιριαστος, που ομως χαρη στο «τσιμπημα» του Σκορπιου εξεπληξε με
την αποτελεσματικοτητα του.
Ολα ξεκινησαν οταν στα τελη της δεκαετιας του 1970, η Fiat, αποφασισε να λανσαρει μια diesel εκδοση του δημοφιλους 131 Mirafiori. Για να δοκιμασει το νεο μοντελο, πριν την επισημη παρουσιαση του,
αποφασιστηκε η συμμετοχη σε εναν απιστευτο Μαραθωνιο, με αφετηρια το Λονδινο
και τερματισμο στην αλλη ακρη της Κοινοπολιτειας, την πολη του Συδνεϋ στην
Αυστραλια. Η διοργανωση, θα αποτελουσε το μεγαλυτερο σε αποσταση αγωνα με
αυτοκινητα της ιστοριας. Με την προγραμματισμενη για το Απριλιο του 1978
επισημη παρουσιαση του 131 Diesel, η Fiat αποφασισε να λαβει μερος με τρια αυτοκινητα
προ-παραγωγης σε αυτη την διηπειρωτικη περιπετεια, στην οποια συμμετειχαν και
αρκετοι αλλοι κατασκευαστες. Βεβαια, η Fiat σε αυτη την προσπαθεια θα ειχε και εναν ασσο στο
μανικι της. Την Abarth.
Ο κινητηρας που ειχε επιλεχθει για το 131 Mirafiori Diesel, ηταν ενας ατμοσφαιρικος τετρακυλινδρος σε σειρα,
χωρητικοτητας 2.500κ.εκ. με αποδοση 72 ιππους στις 4.200σ.α.λ. και 148Nm ροπης
στο ιδιο επιπεδο περιστροφης. Το βαρος του συνολου ηταν 235 κιλα και αποτελουσε
σχεδον το 1/5 του συνολικου βαρους του οχηματος. Παραλληλα, το μεγαλος μεγεθος
του κινητηρα για χωροταξικους λογους οδηγησε στη δημιουργια ενος «φουσκωματος»
στο καπο, το οποιο ηταν το χαρακτηριστικο στοιχειο των diesel 131
και το οποιο –παραδοξως- προσεδιδε και μια δυναμικη αισθηση στο μοντελο.
Συνολικα τεσσερα αυτοκινητα χρησιμοποιηθηκαν για τις δοκιμες εξελιξης,
με τα τρια απο αυτα στη συνεχεια να δεχονται τις «περιποιησεις» της Abarth για να
συμμετασχουν στον μαραθωνιο αγωνα. Οι μηχανικοι της Abarth αρχικα
εστιασαν στα σημεια που απαιτουσαν ενισχυση για να αντεξουν στις ακραιες
συνθηκες. Στον εμπρος προφυλακτηρα τοποθετηθηκαν επιπλεον προβολεις, οι βασεις
του παρμπριζ ενισχυθηκαν, ενω το 131 Abarth rally, «δανεισε» τον κλωβο ασφαλειας, τις ασφαλειες του καπο, αλλα και τα
φαρδυτερα φτερα. Στη συνεχεια οι ανθρωποι της Abarth εξερευνησαν
καθε πιθανη δυνατοτητα βελτιωσης της αποδοσης του αυτοκινητου, το οποιο θα ηταν
και το πρωτο diesel αγωνιστικο που θα λαβανε μερος σε διεθνη αγωνα.
Στις 14 Αυγουστου του 1977, τρια Fiat 131 Abarth Diesel βρεθηκαν στην εκκινηση στο διασημο Covent Garden του Λονδινου. Με τον αριθμο 6 η Γαλλικη ομαδα των
Robert Neyret και Marianne Hoepfner, με το
26 η Ιταλικη ομαδα των Giancarlo Baghetti (πρωην οδηγου της Formula 1 με τις ομαδες των Ferrari, Lotus, Brabham, BRM και ATS) και Tommaso Carletti και τελος με το νουμερο 66, η γυναικεια
ομαδα των Evelyne Vanoni και Christine Dacremont. Συνολικα, απο τη Βρετανικη πρωτευουσα ξεκινησαν
80 αυτοκινητα για τη μεγαλη περιπετεια, ενα εκ των οποιον οδηγουσε ο Ελληνας Γιαννης
Σταθατος με συνοδηγο τον Δανο Erling Jensen.
Η διαδρομη ηταν σχεδιασμενη ετσι ωστε να περασει απ’ ολα τα μεγαλα
αεροδρομια στα οποια ειχε πτησεις η Singapore Airlines που γιορταζε τα 30α της γενεθλια και ηταν ο βασικος χορηγος
της εκδηλωσης. Απο το Covent Garden με πορεια την Ανατολικη ακτη της Αγγλιας, τα πληρωματα περασαν με πλοιο
στην Ολλανδια και απο εκει συνεχισαν με πορεια προς το Αμστερνταμ, τη
Φρανκφουρτη, το Παρισι και στη συνεχεια το Μιλανο. Μεσα σε 11 ωρες τα πληρωματα
διεσχισαν την Γιουγκοσλαβια και στη συνεχεια περασαν στην Ελλαδα, οπου μετα απο
τεσσερις μερες και τεσσερις νυχτες ακαταπαυστης οδηγησης, ειχαν την ευκαιρια να
ξεκουραστουν. Στην πραγματικοτητα μονο λιγα απο τα πληρωματα γευτηκαν αυτη τη συντομη
αναπαυλα, αφου τα περισσοτερα ειχαν να καλυψουν το χαμενο χρονο απο διαφορες
καθυστερησεις που αντιμετωπισαν κατα τη διαρκεια της διαδρομης.
Απο την Αθηνα ξεκινουσε και το πλεον ανταγωνιστικο κομματι του αγωνα.
Θεσσαλονικη, Κωνσταντινουπολη, Αγκυρα και Τεχερανη και απο εκει μεσα απο τα
400χλμ. της Μεγαλης Αλμυρης Ερημου του Dasht-e Kavir, το πολυχρωμο καραβανι των αγωνιστικων εφτασε στο Ταμπας
του Ιραν. Διασχιζοντας το Πακισταν και στη συνεχεια την Ινδια, τα πληρωματα για
δευτερη φορα μπηκαν σε πλοιο για να περασουν απο το Τσενναϊ (Μαντρας) του
Κολπου της Βεγγαλης στη Μαλαισια. Ανθρωποι και μηχανες θα ειχαν μια τελευταια
ευκαιρια να παρουν μια βαθια ανασα στο ταξιδι με πλοιο απο τη Σιγκαπουρη στην
Αυστραλια. Εκει τους περιμενε το τελευταιο σκελος του αγωνα, στο οποιο θα
επρεπε να καλυψουν 13.200χλμ. σε λιγοτερο απο 8 ημερες για να λυτρωθουν τελικα
στο Συδνεϋ στις 27 Σεπτεμβριου.
Συνολικα 30.000χλμ., τα περισσοτερα εκ των οποιων σε χωματοδρομους,
καλυφθηκαν σε 45 ημερες, ενω το αρχικο πλανο του αγωνα ηταν να διαρκεσει 30. Δυο
απο τα 131 Abarth Diesel καταφεραν
να ολοκληρωσουν τον μαραθωνιο, κατακτωντας την 1η (Robert Neyret / Marianne Hoepfner ) και 2η (Giancarlo Baghetti / Tommaso Carletti) θεση στην κατηγορια τους, προσφεροντας πολυτιμη δημοσιοτητα για ενα
αυτοκινητο που θα ξεκινουσε την εμπορικη του πορεια λιγους μηνες αργοτερα.
Σημερα, ενα απο τα «ιεροσυλα» Abarth φιλοξενειται στο Heritage HUB στο Τορινο, θυμιζοντας το διαχρονικο παθος της μαρκας για επιδοσεις και
νικες ανεξαρτητα απο τα χαρακτηριστικα του οχηματος.
Μπορειτε να δειτε σε δραση το 131 Abarth Diesel, κατα τη διαρκεια του μαραθωνιου Λονδινο-Συδνεϋ
του 1977, στο παρακατω βιντεο :
