[ad_1]
Γεννημενη μεσα απο ενα εξαιρετικα φιλοδοξο οραμα, η συγχρονη Alfa Romeo Giulia τυλιξε τους δημιουργους της μεσα σε
μια «παγιδα», οπου οι συμβιβασμοι και η μετριοτητα δεν ειχαν καμια θεση,
κανοντας την επιλογη των καλυτερων στοιχειων επιβεβλημενη ανεξαρτητα απο το
κοστος σε χρονο και οικονομικους πορους.
Μια μικρη ομαδα μηχανικων και
σχεδιαστων περπατα με γρηγορα βηματα στους δαιδαλωδης διαδρομους του
βιομηχανικου συγκροτηματος του Mirafiori στο Τορινο. Αναμεσα
σε μηχανουργεια, γραφεια, αποθηκες και χωρους αναπαυσης, κατευθυνονται σε εναν
χωρο που εχει δεσμευθει αποκλειστικα για εκεινους. Οι υπολοιποι εργαζομενοι
τους κοιταζουν με ζηλια, ισως και με
καχυποψια, αφου ειναι γνωστο οτι τους εχει επιλεξει εναν προς εναν ο ιδιος ο
προεδρος της εταιρειας για μια εξαιρετικα σημαντικη –και σε αυτη τη φαση ακομα
μυστικη- αποστολη. Η πορτα με την ενδειξη “952” ειναι το τελευταιο πραγμα απο
αυτο τον κρυφο κοσμο που μπορουν να δουν οι «κοινοι θνητοι» του Mirafiori, πριν οι επιλεκτοι την κλεισουν αποφασιστικα πισω
τους.
Στις αρχες της δεκαετιας του 2010,
η Alfa Romeo ειχε ηδη διανυσει δυο δεκαετιες
χωρις να εχει στη γκαμα της ενα πισωκινητο σενταν μαζικης παραγωγης, μετα και
την ολοκληρωση της παραγωγης της θρυλικης 75 το 1992. Η μαρκα στο μεσοδιαστημα
ειχε κανει σημαντικες επιτυχιες με προσθιοκινητα μοντελα οπως η 156, η 147 και
οι Brera/Spider, αλλα η πισω κινηση
–αρρηκτα συνδεδεμενη με τον σπορ χαρακτηρα και τους αγωνες- δεν μπορουσε να
εκπροσωπηθει αποκλειστικα απο την ειδικου σκοπου 8C Competizione. Απαιτουνταν η δημιουργια μιας νεας βασης που θα
εξεφραζε ολες τις παραδοσιακες αξιες της Alfa Romeo, στο στιλ, στην τεχνολογια και στην οδηγικη
απολαυση. Μια αποστολη για λιγους που θα ειχαν το ταλεντο και τη γνωση, αλλα
και τη ελευθερια να τα χρησιμοποιησουν οπως εκεινοι θα ηθελαν. Μια σπανια και
ονειρικη περιπτωση στον γεματο συμβιβασμους κοσμο του αυτοκινητου, η οποια θα
μπορουσε να εξελιχθει στην τελεια παγιδα για τους συμμετεχοντες. Οι απαιτησεις
απο την μαρκα και πολυ περισσοτερο απο τους φανατικους οπαδους της δεν αφηνε
σημεια διαφυγης στους εμπλεκομενους ακομα και στο παραμικροτερο λαθος.
Απομονωμενοι απο την υπολοιπη
εταιρεια και απολυτα εστιασμενοι στον σκοπο τους, η ομαδα του “project 952” εθεσε σαν βασικη αρχη, οτι τα τμηματα της
νεας πλατφορμας θα επρεπε να εξελιχθουν με βαση την κορυφαια εκδοση και κυριως
να ειναι κοινα ανεξαρτητα απο τον κινητηρα η το επιπεδο εξοπλισμου του
μοντελου. Με αυτο τον τροπο, η κορυφαια αποδοση και κυριως η αισθηση για τον
οδηγο θα ηταν αψεγαδιαστη σε ολη τη γκαμα. Το χαμηλο βαρος και η υψηλη
στρεπτικη ακαμψια, στοιχεια που συχνα καθοριζουν την αποδοση ενος πλαισιου, θα
επρεπε να συνδυαστουν με προσεκτικες ρυθμισεις στο συνολο των μηχανικων μερων, ωστε
να προσφερουν ακομα ενα χαρακτηριστικο, καθοριστικο για την οδηγικη απολαυση,
αλλα και την ασφαλεια. Την προοδευτικοτητα. Το νεο συνολο θα επρεπε να
προσφερει κορυφαια αποδοση, αστραπιαια αμεσοτητα στις εντολες και παραλληλα
φιλικοτητα, ανεξαρτητα απο την πιεση που θα του ασκουσε ο οδηγος.
Απο το τμημα σχεδιασμου και τις
προσομοιωσεις στην πιστα δοκιμων του Balocco και παλι πισω, η ομαδα
πολυ συντομα κατεληξε στο συμπερασμα οτι δεν υπηρχε συντομη διαδρομη για να
φτασει στο στοχο της. Η ευρεια χρηση ελαφρων υλικων, οπως το αλουμινιο και τα
τμηματα απο ανθρακονηματα ηταν επιβεβλημενη, οπως και η επιλογη καινοτομων λυσεων
σε καθε επιπεδο. Παραδειγμα, η δημιουργια σε συνεργασια με την Brembo ενος νεου συστηματος πεδησης “brake by wire” με κορυφαια αποδοση και
λιγοτερο απο το μισο βαρος σε σχεση με τα συμβατικα συστηματα. Ο αξονας
μεταδοσης της κινησης απο ανθρακονηματα, η αναρτηση Alfa Link και η «διαιτα» σε καθε πιθανο εξαρτημα εγινε
πραγματικοτητα χωρις συμβιβασμους λογω κοστους. Η πλατφορμα Giorgio αρχισε να παιρνει σαρκα και οστα, με τις επιπονες δοκιμες να αποδιδουν καρπους
και την πρωτη εφαρμογη στο μοντελο “952”, τη νεα Giulia, να ερχεται ολο και πιο κοντα.
Η παρουσιαση της νεας Giulia, αρχικα με τη κορυφαια εκδοση Quadrifoglio Verde και το bi–Turbo V6 κινητηρα αποδοσης 510 ιππων, εκτος των αλλων, εξεφραζε και τη στρατηγικη
της ομαδας για την εφαρμογη ολων των λυσεων που εξελιξαν στο συνολο της γκαμας
του μοντελου. Απο τα προηγμενα ηλεκτρονικα συστηματα και την αναρτηση, μεχρι το
αυτοματο κιβωτιο των 8 σχεσεων και τον αξονα μεταδοσης απο ανθρακονηματα, καθε Giulia εχει κοινη βαση. Ειτε με τον 2λιτρο Turbo βενζινοκινητηρα αποδοσης 200 ιππων, ειτε με τον Turbodiesel των 2.2
λιτρων, ειτε με τον κορυφαιο V6, καμια Giulia δεν
συμβιβαζεται με τιποτα λιγοτερο απο αυτο που επελεξε και εξελιξε η επιλεκτη
ομαδα της Alfa Romeo.
Σημερα, η πλατφορμα Giorgio εχει δικαιωσει την αγωνια και τους κοπους των
δημιουργων της, αποτελωντας τη βαση για τις Giulia και Stelvio, αλλα και σημαντικο κεφαλαιο για τη μαρκα με πολλαπλες δυνατοτητες
αξιοποιησης μεσα στον Ομιλο Stellantis. Η «παγιδα» στην
οποια επεσαν οι μηχανικοι της Alfa Romeo, η καρδια του αυτοκινητου να ειναι κοινη, αποτελει και το βασικο στοιχειο
που επιτρεπει σε ολες τις εκδοσεις της Giulia να προσφερουν την απολυτη οδηγικη αισθηση μιας Alfa Romeo, ειτε προκειται για τη βασικη εκδοση (2.0Τ 200hp) των 35.990 ευρω, ειτε την κορυφαια (QV
2.9T 510hp) των 106.000 ευρω, ειτε
ακομα και τις συλλεκτικες GTA και GTAm.
[ad_2]
