Αυτη τη BMW, την ειχα βαλει στο ματι απο καιρο. Ενταξει, ειναι κοινο μυστικο οτι μου αρεσουν οι BMW, ομως η Σειρα 4 ειναι κατι καινουριο. Δεν ειναι ουτε πολυ μεγαλη, ουτε πολυ μικρη. Ειναι σπορ, νεανικη, αλλα ταυτοχρονα πολυτελης και σοβαρη. Αναρωτιομουν λοιπον, εαν η 420i Coupe που δοκιμαζω αυτη την εβδομαδα, μπορει να μεταφερει το thrill της οδηγησης μιας BMW, για εναν τοσο απαιτητικο φαν, οπως εγω.
Στα κεντρικα της BMW, απ οπου την παρελαβα, ηταν λες και το ειχαν προγραμματισει: Μου εδωσαν το κλειδι και με αφησαν να παω μονος μου στο γκαραζ να την παραλαβω. Και τοτε, την ειδα.
Με ενα προκλητικο λευκο χρωμα, με τα σχιστοειδη εμπρος φωτιστικα σωματα, το, σχεδον σφηνοειδες, επιθετικο εμπρος μερος, τις απιθανες 19αρες ζαντες, τις αρμονικες γραμμες της ως τα πισω της, το πανεμορφο, αθλητικο οπισθιο, με εκανε να μη μπορω να κρατηθω. Και να αναφωνησω: Ωωωωωωω!
Ενταξει, ομορφη ειναι εξωτερικα. Μεσα; Βυθιζομαι στο δερματινο καθισμα της και κλεινω την πορτα, ακουγοντας αυτο το στιβαρο ηχο που κανουν τα ποιοτικα μηχανηματα της BMW οταν κλεινεις. Απο αριστερα μου, ενας πλαστικος βραχιονας κινειται, ερχομενος απο πισω μου και προτεινοντας μου τη ζωνη. Ετσι κι αλλιως θα την εβαζα, οποτε, τι ευγενικο που ο κατασκευαστης με σκεφτηκε και δε χρειαζεται να κανω τη Ναντια Κομανετσι για να τραβηξω τη ζωνη. Ετσι πρεπει. 
Το ταμπλο, ειναι ακριβως ο,τι περιμενες απο μια ακριβη BMW και χωρις να ξεφευγει απο τη φιλοσοφια της φιρμας, που φετος κλεινει τα 100 χρονια ζωης και ευχομαι να συνεχισει να μας προσφερει τετοιες δημιουργιες επ\’ απειρον. Αριστα υλικα, καταπληκτικη συναρμογη, φινετσα, υπερπληρης εξοπλισμος, χωροι, εξυπνες λυσεις, απολυτη εργονομια. Εψαξα ολο το εσωτερικο, απο το ντουλαπακι, ως τα σκιαδια, μεχρι κατω απο τα καθισματα, για να βρω ενα μετριο ποιοτικα υλικο. Ακομα ψαχνω…
Πως παει;
Αφου τη χαϊδεψα απ\’ ακρη σ\’ ακρη, εφτασε η ωρα να πατησω το start/stop. Ο διλιτρος twin scroll turbo παιρνει μπρος με ενα διακριτικο γουργουρητο, και, καθε φορα που βυθιζω το δεξι πενταλ στο πατωμα, τον αισθανομαι να κινειται κατω απο το καπο, οπως καθε τοποθετημενος εγκαρσια κινητηρας. Λυνω το ηλεκτρονικο χειροφρενο, το γυρναω στη θεση D με το πορωτικο λεβιεδακι M/S της BMW και αρχιζω να ρολαρω.
Παιρνεις ξηροκαρπιο και ποτο (εκτος αν θα την οδηγησεις μετα, οποτε μονο ξηροκαρπιο) και καθεσαι και τη θαυμαζεις με τις ωρες…
Η 4αρα αρχιζει να κινειται νωχελικα και με αυτοπεποιθηση, σαν μια καλλονη που περνα μπροστα απο τις καφετεριες και αφηνει τους αλλους να τη θαυμαζουν οσο περπατα, αργα και βασανιστικα. Απο τα τρια προγραμματα οδηγησης που εχει, Eco, Comfort, Sport, διαλεγω το δευτερο. Κινουμαι τωρα στην Εθνικη, με βροχη. Στο εσωτερικο, δεν περνα ουτε στο ελαχιστο θορυβος που θα μπορουσε να με κουρασει. Απο την αριστη και ανετη θεση οδηγησης, με την πολυ καλη ορατοτητα, απλα απολαμβανω τη διαδρομη, ακουγοντας χαμηλα μουσικη. Ετσι, θα μπορουσα να ταξιδευω για μηνες, ασταματητα. Σε οποια ταχυτητα και αν ταξιδευω, η BMW ακουει, ειτε θελω να επιταχυνω, ειτε να φρεναρω, ειτε να αλλαξω κατευθυνση, χωρις δισταγμο. Αναμενομενο κι αυτο.
Το ιδιο και στο κεντρο, φτανοντας στα γραφεια του TopSpeed.gr. Ουτε η κινηση με νοιαζει, ουτε τα νευρα των αλλων. Ουτε και οι πολυαριθμες λακουβες, τις οποιες καταπινει χωρις καν να καταλαβαινω σε τι τριτοκοσμικο οδοστρωμα κινουμαι (ενταξει, εσυ θα την προτιμουσες χωρις τη 19αρα). Κλειστα τζαμια και απολαυση. Και, οταν την παρκαρω, πριν ανεβω στο γραφειο, γυρνω να την ξαναδω μια φορα ακομα.
Οπως ολα τα ωραια οπισθια, ετσι και αυτο, κινειται αν το θελησεις
Καλα ολα αυτα, αλλα επειδη εχω κι εναν εθισμο (στην αδρεναλινη), ειναι ενα ερωτημα το αν μπορει να καλυψει σπορ ανησυχιες, αυτη η τεσσαρα. Με δεδομενο το βαρος της, τα 184 αλογα της, δεν βαζουν φωτια στο δρομο, αν σκεφτεις και τα 1.530 κιλα της. Ομως, μπορουν να με κανουν να χαμογελασω;
Εν αρχη, ην ο ηχος της. Οταν τη γυρναω στο Sport, οσο βυθιζω το ποδι στο γκαζι, οσο το στροφομετρο πλησιαζει στα κοκκινα, τοσο πιο πολυ ηδονιζει τον εγκεφαλο μου αυτος ο απιθανος ηχος του κινητηρα. Και επιταχυνει ομαλα μεν, γρηγορα δε, προς απαγορευτικες ταχυτητες, χωρις να δειχνει να ξεμενει απο δυναμη.
Τα πρωτα 100 χ.α.ω. απο σταση, ερχονται σε κατι παραπανω απο 7,5 δευτερολεπτα και το χιλιομετρο διανυεται σε κατι λιγοτερο απο 29 δευτερολεπτα. Δεν ειναι ασχημα.
Στις στροφες, ισως να βοηθα το μακρυ μεταξονιο, ισως και οι 19αρες, ομως η 420 συμπεριφερεται κατι παραπανω απο αψογα. Χωρις να αφηνω το καταπληκτικο σε αισθηση τιμονι, ανεβοκατεβαζω σχεσεις στο τελειο σειριακο κιβωτιο και ορμαω στις στροφες, φρεναροντας ακριβως στο σημειο που θελω, ξεζουμιζοντας ολες τις δυνατοτητες της και παιζοντας στα ορια μου. Τοσο φιλικη ειναι. Η προοδευτικοτητα της, δε, θα ελεγα οτι ειναι ονειρικη, αλλα την… περιμενα.
Σε κλειστα κομματια, οταν την πιεζω αρκετα πανω απο το οριο, υπερστρεφει ελαφρα και, πριν προλαβω να τρομαξω, τα ηλεκτρονικα επεμβαινουν και την κρατουν στην προκαθιορισμενη τροχια. Ακομα και στην προσπαθεια μου να την \”εκθεσω\”, βαζοντας την ατσαλα σε αποτομη στροφη, ωστε να μου υποστρεψει, τα ηλεκτρονικα επεμβαινουν εγκαιρα. Αρα, αν ημουν απειρος και εκανα το λαθος, θα με συγχωρουσε.
Και τωρα, το σημειο που περιμενες: Τα ηλεκτρονικα απενεργοποιουνται πληρως, αν αποφασιζεις να παιξεις. Παροτι δεν εχει συμπλεκτη, η 4αρα μου, κανει προθυμα φιδια με τις τρεις πρωτες σχεσεις (αν εκανε και με την 8η θα ειχε θεμα) και σε αφηνει να πλαγολισθησεις οσο θελεις, οπως θελεις, με \”οπλα\” την πληροφορηση και αμεσοτητα του τιμονιου, τη γραμμικοτητα του κινητηρα και το μακρυ μεταξονιο, που την κανουν τοσο ευκολη και φιλικη, ωστε να τη ντριφταρει και η γιαγια μου (δε θα της αρεσει αυτο που γραφω). Ενταξει, λιγο πιο δυνατη θα την ηθελα (μηπως να κοιταζα την πετρελαιοκινητη;), αλλα δεν μπορω να πω οτι με… στερησε.
Εν κατακλειδι, με τη φιλικοτητα και την πολυτελεια αυτου του αυτοκινητου, με τα τοσα κρυφα χαρισματα, με αυτη την εμφανιση, με την πρακτικοτητα του εσωτερικου του, με την καταναλωση που για εμενα κινηθηκε περιπου στα 9,5 lt/100 km, με τοσους που με ρωτησαν \”ποσο κανει\” (απο 39.700 ευρω με αποσυρση), με τοσες που με γλυκοκοιταζαν στο φαναρι (ενταξει, τη BMW κοιταζαν και εγω κοιταζα αυτες), με τοσους που μου ειπαν οτι \”αυτο το αυτοκινητο πρεπει να παρεις Γιωργο, ακριβως οπως ειναι\” και με πολλα ακομα που εζησα στην εβδομαδα που ειχα την 420i Coupe, καταληγω σε ενα συμπερασμα: Αυτο ακριβως το μοντελο, αν δεν ηταν η ηλιθια ελληνικη φορολογια και η ρημαδα η κριση να εχει στερεψει τα πορτοφολια μας, θα εκανε τις πωλησεις των 316 και 318 των ετων προ κρισης, να φανταζουν σαν ψιχουλα. Γιατι, αναμφιβολα, το αξιζει να γινει ενα best seller…
ΥΓ: Λυπηθηκα πολυ οταν την επεστρεψα. Παρα πολυ.
