TopSpeed Retrocar Sunday – Chapter : Plymouth Road Runner
Copyright : Eduardo Lopes, Flickr
To Plymouth Road Runner, ειναι ενα απο εκεινα τα \”unicorn\” αυτοκινητα, που εχουν μεγαλη ιστορια στην αντιπερα οχθη του Ατλαντικου, αλλα στην Ευρωπη ειναι σχετικα αγνωστα. Το Road Runner, παρουσιαστηκε απο τη Plymouth το 1968, ως ενα mid-sized αυτοκινητο, εστιασμενο στις επιδοσεις, σε μια εποχη που τα λιτα και προσιτα muscle car, αρχισαν να γινονται ολοενα και πιο \”φορτωμενα\”, αλλα και ακριβα.
Μερικα χρονια πριν, η Plymouth ειχε πληρωσει 50.000 δολαρια στη Warner Bros – Seven Arts, προκειμενου να αποκτησει το δικαιωμα χρησης του ονοματος road runner και coyote, καθως και τους χαρακτηρες απο το ομονυμο cartoon. Επιπλεον, η Plymouth ξοδεψε 10.000 δολαρια, προκειμενου να εξελιξει μια κορνα για το Road Runner, με το κλασσικο ηχο \”beep beep\”, που εκανε και στο cartoon ο road runner.
Πρωτη Γενια ( 1968 – 1970)
1968
Τα πρωτα αυτοκινητα της χρονιας του 1968, ηταν διαθεσιμα μονο ως διπορτα coupe (με κεντρικη κολωνα, αναμεσα στα εμπρος και πισω παραθυρα), με ενα μοντελο \”hardtop\” να παρουσιαζεται λιγο αργοτερα, στο οποιο απουσιαζε η κεντρικη κολωνα.
Το Road Runner της πρωτης γενιας, βασιζοταν στο Plymouth Belvedere, ενω η πιο πλουσια εκδοση του, GTX, βασιζοταν στο Sports Satellite, φεροντας και ελαφρως διαφοροποιημενη γρυλια και πισω φωτιστικα σωματα.
Το εσωτερικο του ηταν \”Σπαρτιατικο\”, με ενα απλο bench καθισμα στο εμπρος μερος, επενδυμενο σε βινυλιο, με τα αρχικα αυτοκινητα, να μην εχουν καν μοκετα. Στα εξτρα, υπηρχε η δυνατοτητα επιλογης μεταξυ αλλων, υδραυλικη υποβοηθηση τιμονιου, εμπρος φρενα με δισκοπλακες αντι ταμπουρων, ραδιοφωνο AM, air condition (εκτος της εκδοσης 426 Hemi) και αυτοματο κιβωτιο ταχυτητων. Στα αυτοκινητα με το μηχανικο κιβωτιο ταχυτητων, ο επιλογεας ηταν στο πατωμα, με μονο ενα λαστιχενιο boot, χωρις κεντρικη κονσολα, για να χωραει το bench καθισμα.
Ο βασικος κινητηρας, ηταν ενας Road Runner exclusive 6.3 λιτρων, V8 με 4-barrel Carter καρμπυρατερ, με αποδοση 340 ιππους και 576Nm ροπη. Ο κινητηρας, ηταν εφοδιαμενος με τους εκκεντροφορους απο τον 440 Super Commando καθως και μια μικρη αυξηση της συμπιεσης, της ταξης του 0.25, εδιναν στο κινητηρα του Road Runner μια ελαφρως μεγαλυτερη αποδοση. Ωστοσο, τα αυτοκινητα με το air condition, ηταν εφοδιασμενα με την εκδοση χωρις τους εκκεντροφορους του 440, καθως δεν δημιουργουσαν επαρκες vacuum, προκειμενου να λειτουργει σωστα το συστημα του air condition. Αυτος ο κινητηρας, ειχε την ιδια ροπη, αλλα 10 ιππους λιγοτερο. Εναντι 714 δολαριων, ωστοσο, υπηρχε και η δυνατοτητα επιλογης του 7λιτρου, Hemi, με αποδοση 430 ιππων και 665Nm ροπης. Απο αυτα τα εξτρα που αξιζουν μεχρι και το τελευταιο cent τους.
Στο βασικο εξοπλισμο, το Road Runner ηταν εφοδιασμενο με ενα μηχανικο κιβωτιο 4 σχεσεων, με floor shifter, ενω υπηρχε και η δυνατοτητα επιλογης του αυτοματου κιβωτιου TorqueFlite, 3 σχεσεων.
Η Plymouth, προσδοκουσε να πουλησει 20.000 αυτοκινητα για το 1968, με τις συνολικες παραγγελιες ωστοσο να ανερχονται στις 45.000 ! Ο συγκεκριμενος αριθμος, εκανε το Road Runner το τριτο πιο εμπορικο αυτοκινητο της χρονιας, μετα τα Pontiac GTO και Chevrolet SS-396 Chevelle. Η μεγαλη επιτυχια του Road Runner, ωθησε τη Dodge, να βαλει στη παραγωγη το \”ξαδερφακι\” του Road Runner, το Super Bee.
1969
Το 1969, το Road Runner αποκτα νεα λογοτυπα, μικρες αλλαγες σε εμπρος γρυλια, πισω φωτα και την επιλογη bucket καθισματων. Επισης, προστεθηκε και η δυνατοτητα αγορας τους ως καμπριο, με 2128 αυτοκινητα να πωλουνται ως καμπριο, ολα με τον 6.3 λιτρων V8, πλην 10 που ειχαν τον 7λιτρο Hemi.
Copyright : Bill McChesney, Flickr
Το \’69, παρουσιαστηκε επισης ενα νεο εξτρα, το \”Air Grabber\” το οποιο ενωνε τις εισαγωγες του καπο, μεσω ενος καναλιου στο εσωτερικο του, ανακατευθυνοντας τη ροη του αερα στο φιλτρο, το οποιο στο καλυμα του εφερε ενα αυτοκολλητο που εγραφε \”Coyote Duster\”. Το συστημα αυτο, εφερε flaps, τα οποια ο οδηγος ανοιγε και εκλεινε απο ενα μοχλο κατω απο το ταμπλο, καθοριζοντας αν ο αερας ρεει προς το χωρο του κινητηρα η προς την εισαγωγη του.
Στο πρωτο μισο της χρονιας, ο 6.3 και ο Hemi, ηταν οι δυο μοναδικες επιλογες κινητηρα. Στο δεϋτερο μισο, ηρθε και προστεθηκε ο Α12 440 κινητηρας, ο οποιος απεδιδε 395 ιππους και 665Nm ροπη (ιδια με αυτη του Hemi, απλα σε χαμηλοτερες στροφες).
Το Road Runner, ψηφιστικε απο το Motor Trend \”Αυτοκινητο της Χρονιας\”, με τις συνολικες πωλησεις του να ανερχονται στα 81.125 αυτοκινητα για τις ΗΠΑ και αλλα 3.295 επιπλεον, για το Καναδα και αλλες χωρες.
1970
Το μοντελο του 1970, εφερε πολλες αλλαγες στο λιτο μοντελο του 1968 & 1969. Νεα εμπρος γρυλια, το bench καθισμα εμπρος ηταν επενδυμενο σε βινυλιο και υφασμα, νεο καπο, νεα εμπρος φτερα, νεα πισω φτερα (με διακοσμητικα – μη λειτουργικα scoops), καθως και νεα single piston Kelsey-Hayes φρενα στο εμπρος μερος. Επιπλεον, διαφοροποιηθηκε και η λειτουργια του Air Grabber, με το εμπρος scoop, το οποιο πλεον μεσο ενος διακοπτη, ανεβαινε και κατεβαινε, αυξανοντας η μειωνοντας το ανοιγμα και συνεπως τη ποσοτητα του αερα που εισερχονταν προς την εισαγωγη.
Οι κινητηρες παρεμειναν ως ειχαν, με διαφορα μονο στο κιβωτιο ταχυτητων, οπου πλεον μερος του βασικου εξοπλισμου ηταν ενα αυτοματο 3 σχεσεων Heavy-duty κιβωτιο, με το αυτοματο 3ρι TorqueFlite και το μηχανικο 4ρι, να υπαρχουν ως προαιρετικος εξοπλισμος.
Το 1970, ηταν η δευτερη και τελευταια χρονια διαθεσης του Road Runner ως καμπριο, μιας και ο αριθμος των παραγγελιων ηταν πολυ χαμηλος, για να δικαιολογησει τη συνεχιση της διαθεσης του. Επιπλεον, το Road Runner απεκτησε στα εξτρα, τη δυνατοτητα επιλογης bucket καθισματων, με προσκεφαλο πλεον.
Το 1970 ομως, ηταν κακη χρονια για το Road Runner και ολα τα μεγαλου κυβισμου muscle car γενικοτερα, καθως μια νεα τιμολογιακη πωλητικη απο τις ασφαλιστικες εταιρειες, αυξησε κατακορυφα τη τιμη των ασφαλιστρων, με αποτελεσμα μια πτωση της ταξης του 50% στις πωλησεις. Επιπλεον, η εισοδος του Duster 340, ενος ακομα πιο οικονομικου στην αγορα και με χαμηλοτερα ασφαλιστρα, μοντελου, με παρομοιες επιδοσεις, εφερε συννεφα πανω απο το μεχρι τωρα ακρως επιτυχημενο Road Runner.
1970 Superbird
To Superbird ηταν δημιουργημα της Chrysler, στη προσπαθεια της να φερει την Petty Engineering πισω στη δικη της ομαδα, για τη σεζον του 1970 στο NASCAR. Η επιστροφη αυτη καθως και η απαιτηση των διοργανωτων του NASCAR να κατασκευαστει τουλαχιστον ενα αυτοκινητο δρομου, για καθε εμπορο που εχει ο καθε κατασκευαστης, οδηγησε στη παραγωγη 1935 Superbird.
Το νεο εμπρος μερος, το οποιο ειχε ως βαση τα εμπρος φτερα, προσθεσε 48.3 εκατοστα στο μηκος του Road Runner, ενω η 2 ποδιων ψηλη αεροτομη στο πισω μερος, υπηρχε, οπως αποδειχτηκε, για πρακτικους και οχι λειτουργικους λογους, μιας και η θεωρια περι \”καθαρου\” αερα, επαρκουσε αν η αεροτομη ηταν στο υψος της οροφης του αυτοκινητου, πραγμα που δεν θα επετρεπε ομως το πορτμπαγκαζ να ανοιξει πληρως. Η αεροτομη δεν ηταν σχεδον λειτουργικη σε ταχυτητες αυτοκινητοδρομου, παρα μονο σε ταχυτητες πιστας, που ανερχονταν περιπου στα 240 χιλιομετρα / ωρα.
Λογω της \”χλιαρης\” απηχησης που ειχε στην αγορα, καποιοι εμποροι αφαιρεσαν το διαφοροποιημενο εμπρος μερος και τη πισω αεροτομη απο τα Superbird, προσπαθοντας να τα πουλησουν ως κοινα Road Runner. H χαμηλη απηχηση στην αγορα, ηταν και ο λογος για τον οποιο το Superbird πωληθηκε μονο για ενα ετος.
Δευτερη Γενια ( 1971 – 1974)
1971
Το 1971, στη δευτερη πλεον γενια του, το Road Runner αλλαζει ριζικα σχεδιαστικα. Το coupe αμαξωμα του, αποκτα ενα πιο καμπυλωτο design, κανοντας το πιο αεροδυναμικο, συνεπως και πιο σταθερο σε μεγαλες ταχυτητες.
Χαρακτηριστικα, ακολουθοντες τις σχεδιαστικες τασεις της εποχης, το Road Runner απεκτησε ενα παρμπριζ σε πιο αμβλεια γωνια, καθως και φωτιστικα σωματα και γρυλια που ηταν τοποθετημενα λιγο πιο πισω, δημιουργωντας ενα βαθος στο ματι.
Για το εσωτερικο, υπηρχε πλεον η δυνατοτητα παραγγελιας ηλεκτρικα ρυθμιζομενων καθισματων, χοντρης μοκετας, κλιματισμου και υδραυλικης υποβοηθησης τιμονιου (μη διαθεσιμα στο αυτοκινητα με τον Hemi). Επιπλεον, προστεθηκε περισσοτερο ηχομονωτικο υλικο στο εσωτερικο.
Στο κομματι των κινητηρων, εμφανιζεται ενας 5.6 λιτρων V8 (ο 340) καθως και μια detuned εκδοχη του 6.3 λιτρων 383. Αυτο ειχε ως οφελος, τα Road Runner με αυτο το κινητηρα, να γλυτωνουν τα premium στα ασφαλιστρα, μειωνοντας σημαντικα το κοστος της ασφαλισης τους. Επισης, ο 383 κινητηρας, μπορουσε πλεον να λειτουργησει και με απλη βενζινη, αντι premium. Τελος ο 440 \”Six pack\” καθως και ο Hemi, θα ειναι για τελευταια εμπορικη χρονια διαθεσιμοι ως επιλογη.
1972
Το μοντελο του 1972, εφερε μικρες σχεδιαστικες αλλαγες, οπως τα εμπρος φωτα τα οποια πλεον ειχαν επανασχεδιαστει ελαφρως, προκειμενουν να ταιριαζουν περισσοτερο στο design του νεου εμπρος μερους, τα πλαϊνα side markers πλεον προεξειχαν και τα πισω φωτιστικα σωματα εφεραν ενα χοντρο λαστιχο στο περιγραμμα τους, ως μερους του νεου σχεδιασμου.
Οι μεγαλυτερες αλλαγες επηλθαν ωστοσο για αλλη μια φορα στους κινητηρες, λογω των νεων κανονισμων για τις εκπομπες ρυπων. Ο 383 big block V8, αντικαθισταται απο τον 400CID V8, ο οποιος ειχε και μια high performance εκδοχη (με 4 barrel καρμπυρατερ, αλλο εκκεντροφορο και διπλες αποληξεις εξατμισης). Επιπλεον, προστεθηκε στη γκαμα ενας small block 340CID κινητηρας. Ηταν επισης η τελευταια χρονια, που το μηχανικο 4 σεσεων κιβωτιο μπορουσε να συνδυαστει με οποινδηποτε απο τους 3 κινητηρες.
Λογω αυτων των αλλαγων, η συμπιεση στους κινητηρες μειωθηκε (προκειμενου να μπορουν να λειτουργησουν με βενζινη με λιγοτερο η καθολου μολυβδο), με την αποδοση τους επισης να μειωνεται και τις επιδοσεις να γινονται ολο και χαμηλοτερες.
1973 – 1974
Το μοντελα του 1973 και 1974, ειχαν και παλι ενα πιο τετραγωνισμενο σχημα, πραγμα που εφερνε σχεδιαστικα περισσοτερο στα 4πορτα μοντελα του 1971 και 1972. Επιπλεον, για το εσωτερικο, υπηρχαν ως εξτρα, ηλεκτρικα καθισματα και παραθυρα, καθως και πιο χοντρης επενδυσης μοκετες και καλυματα καθισματων. Πλεον, το Road Runner, αρχιζει να γινεται luxury cruiser, παρα muscle car.
O νεος σχεδιασμος καθως και ο πιο πολυτελης και \”ταξιδιαρικος\” χαρακτηρας του Road Runner, βοηθησαν να αυξηθουν οι πωλησεις κατα 40%, σε σχεση με το 1972. Πλεον ομως, χαθηκε ο sport χαρακτηρας του, με αυτο να ειναι εμφανες απο τις δοκιμες επιδοσεων, με το χρονο στο 400ρι να ειναι πλεον στα high 15s\’ και τη ταχυτητα να ειναι μετα βιας λιγο πανω απο τα 200 χιλιομετρα / ωρα. Η muscle car μερια του Road Runner, εσβησε.
Τριτη Γενια (1975)
Η τριτη και τελευταια γενια του Road Runner, που εκανε το ντεμπουτο της το 1975, ηταν βασισμενη στο νεο μοντελο της Plymouth, το Fury. Οπως το Fury, ετσι και το Road Runner, μπορουσε να παραγγελθει με πολυτελες σαλονι, ηλεκτρικα καθισματα και παραθυρα, καθως και μια πληθωρα επιπλεον επιλογων, καθιστοντας το πλεον cruiser παρα muscle car. Το Road Runner εφερε μια blacked out γρυλια και χαρακτηριστικα decals στο πλαϊ που το ξεχωριζαν απο το Fury. Οι επιλογες κινητηρων στη τριτη γενια ηταν, ολοι V8, οι :
- 318 (5.2 L), single barrel, single exhaust με αποδοση 145 ιππους
- 360 (5.9 L), two barrel, single exhaust με αποδοση 170 ιππους
- 360 (5.9 L), four barrel, dual exhaust με αποδοση 220 ιππους
- 400 (6.6 L), two barrel, single exhaust με αποδοση 160 ιππους
- 400 (6.6 L), four barrel, single exhaust με αποδοση 185 ιππους
- 400 (6.6 L), four barrel, dual exhaust & εκκεντροφορο με αποδοση 235 ιππους
Σε μια δοκιμη του Car and Driver, με ενα Road Runner των 235 ιππων, το περιοδικο μετρησε το 400ρι στα, πλεον για τα καλα, ξεπερασμενα 16 δευτερολεπτα και τη ταχυτητα \”εξοδου\” στα 195 χιλιομετρα / ωρα.
Πλεον, μοναδικη επιλογη ηταν το αυτοματο 3 σχεσεων TorqueFlite κιβωτιο, με το ισχυροτερο 360ρι και τα 400ρια, να εχουν τη δυνατοτητα επιλογης του ενος axle ratio gearing στα 3.21 .
Ο ισχυροτερος κινητηρας της Plymouth, o 440 (7.2 L) ηταν αποκλειστικα διαθεσιμος για το περιπολικα Road Runner, αν και κατασκευαστηκαν και καποια πολιτικα, με ειδικες παραγγελιες στο εργοστασιο, με το κωδικο Α38 (Police Package). Ο 440ρης κινητηρας, ειχε αποδοση 255 ιππους.
Απο τα μολις 7.183 Road Runner που κατασκευαστηκαν το 1975, το 50% αυτων εφερε το βασικο κινητηρα, των 145 ιππων.
Road Runner trim package (1976 – 1980)
Απο το 1976 και επειτα, το ονομα Road Runner επαψε να υφισταται ως μοντελο και εγινε πλεον πακετο για decal στο Plymouth Volare, μεχρι και την παυση της παραγωγης του το 1980, οπου και μπηκε πλεον στο ντουλαπι της ιστοριας.
All in all
Το Road Runner ειναι απο τα πλεον διαχρονικα και iconic muscle car. Για την εποχη του, ηταν μια προσπαθεια διατηρησης του \”ανοθευτου\” muscle car, αν και αυτο στη πορεια κατεληξε περισσοτερο ανετο, πολυτελος και cruiser, παρα Σπαρτιατικο και καθαροαιμο. Οπως ειπε και ο Γιωργος ο Καραγιαννης, η εμπειρια οδηγησης ενος Road Runner, συνοψιζεται καπως ετσι : \” Σαν να σου εριξαν κλωτσια στην πλατη. Ο,τι πιο τρομακτικο εχω πιασει στα χερια μου. Τρομακτικη δυναμη, φοβερα βιαιο αυτοκινητο. Δε γινεται να το οδηγησεις και να μη φοβηθεις για τη ζωη σου \” .
