Ξεχαστε το Jimny και το Vitara. Εδω, μιλαμε για ενα πιο «ηπιο» SUV, με εναν διττο προσανατολισμο: Να κινειται με ανεση και οικονομικα στην πολη και να μπορει να κανει εξορμησεις σε χιονισμενα βουνα, ποταμια, λασπωμενα τοπια.
Τα τελευταια 40 απο τα 85 χρονια ζωης της, η Suzuki εχει δωσει εμφαση στην παραγωγη πρωτοποριακων (“ground braking” λεει η ιδια η εταιρια), ποιοτικων, μοναδικων και value packed 4Χ4 αυτοκινητων. Απο το LJ10 στο Jimny, στο Vitara και στο θηριωδες Escudo που εχει… στοιχειωσει το Pikes Peak, η Suzuki εχει δημιουργησει εναν θρυλο γυρω απο τα τετρακινητα μοντελα της.
Λογικο λοιπον, το νεο SX-4 S-Cross να γινεται δεκτο με… ανυπομονησια, σε μια κατηγορια οπου γινεται ο… κακος χαμος. Μπορει λοιπον το all terrain SUV της Suzuki να αντιμετωπισει με αξιωσεις τα ιερα τερατα της κατηγοριας, οπως το Nissan Qashqai που σαρωνει σε πωλησεις;
Typical Japanese
Η Suzuki ξερει πως για την ευρεια μαζα των αγοραστων, η… καταγωγη της αποτελει κατα καποιο τροπο «εγγυηση». Γι’ αυτο, παροτι το S-Cross εξελιχθηκε απο κοινου με τη Fiat (με το Sedici, ενω φορανε τον ιδιο diesel κινητηρα) εχει «κλασικα Ιαπωνικα» στοιχεια και τετοιο χαρακτηρα.
Εξωτερικα, το S-Cross εχει «χαρακτηρα» και σχεδιαση. Δηλαδη ειναι καλοσχεδιασμενο, διχως να εχει κατι να ζηλεψει απο τα συγχρονα SUV. Στο δικο μου το ματι, ειναι κατι παραπανω απο ομορφο: Με τις εντυπωσιακες διχρωμες ζαντες αλουμινιου, την «επιθετικη» μασκα με τα τεραστια φωτιστικα σωματα, τα «νευρα» που διαπερνουν αρμονικα ολο το αμαξωμα, μεχρι το καλοσχεδιασμενο πισω μερος, με τα επισης μεγαλα φωτιστικα σωματα.
Και μεσα; Το εσωτερικο ειναι… typical Japanese. Διχως καινοτομιες και εντυπωσιακα στοιχεια μεν, θα πρεπει δε να κανεις τεραστια προσπαθεια ψαχνοντας να βρεις εργονομικο φαουλ και να καταλαβεις οτι δεν… υπαρχει. Η θεση οδηγησης προσφερει ψηλη, η και αρκετα χαμηλη ρυθμιση, χωρις σε καμια περιπτωση να χανεται η αριστη περιμετρικη ορατοτητα. Τα (δερματινα θερμαινομενα) καθισματα ειναι πολυ καλα σε στηριξη και σε ανεση. Ο εξοπλισμος ειναι πληρης, ενω ο πινακας οργανων ευδιακριτος.
Το ταμπλο ειναι μαλλον συντηρητικο και δεν του λειπει τιποτα, ουτε οι χωροι για τα μικροαντικειμενα σε καθε μερος του. Απο εκει και περα, τη «μαυριλα» σπανε πλαστικα σε αποχρωσεις χρωμιου που δινουν μια πιο νεανικη εικονα. Αυτο το νεανικο αερα φερνει και η ηλεκτρικα ανοιγομενη, πανοραμικη γυαλινη οροφη με το απαλο υφασματινο καλυμμα που «φευγει» με το πατημα ενος κουμπιου. Με το ιδιο… πατημα, φευγει και η οροφη, αφηνοντας σε αμεση επαφη με τον ουρανο.
Στο δρομο
Ξεχαστε το Jimny και το Vitara. Εδω, μιλαμε για ενα πιο «ηπιο» SUV, με εναν διττο προσανατολισμο: Να κινειται με ανεση και οικονομικα στην πολη και να μπορει να κανει εξορμησεις σε χιονισμενα βουνα, ποταμια, λασπωμενα τοπια. Ε, λοιπον, το S-Cross μπορει να το κανει αυτο με μεγαλη ανεση.
Στην πολη, το S-Cross μπορει να σε μετακινησει, χωρις να… παραπονεθεις ποτε για τη μεση σου. Η αναρτηση εχει τοσο μαλακη ρυθμιση, που θα κανει και τον πιο… γκρινιαρη να ξεχασει οτι βρισκεται σε αυτοκινητο. Κι ομως! Αυτη η μαλακη ρυθμιση δεν φαινεται οταν το S-Cross πιεστει στην ασφαλτο, αφου εχει προοδευτικη σκληροτητα.
Η συμπεριφορα του ειναι ουδετερη και… ακρως προβλεψιμη, ενω το θετικο ειναι οτι δεν παιρνει κλισεις που θα τρομαξουν τον οδηγο (και τους επιβατες), δεν γλιστρα ευκολα. Ακομα και στα κλειστα κομματια, αν εχεις μια μικρη εμπειρια, μπορεις ευκολα να το μετατρεψεις σε «παιχνιδι», προκαλωντας του μια μικρη, ευκολα ελεγχομενη υπερστροφη. Ουσιαστικα, συμπεριφερεται λιγο σαν ενα… μεγαλο Swift. Ισως σε αυτο να βοηθουν και τα ελαστικα χαμηλου προφιλ και η μικρη αποσταση απο το εδαφος (15 cm).
Εκει που θα πρεπει να σταθουμε, βεβαια, ειναι οι εκτος δρομου δυνατοτητες του. Η αρθρωση της αναρτησης του, δεν ειναι και… τεραστια, αφου ειναι ενα SUV προσανατολισμενο στο να κανει ολες τις δουλειες, ομως θα «ξελασπωσει» ανετα στις εκτος δρομου αποδρασεις. Μπορεις λοιπον, οταν εισαι «σκασμενος» απο τη δουλεια, να πεταχτεις σε μια (αδεια) παραλια και να «παιξεις» στην αμμο, να ανεβεις στο βουνο (τι κι αν εχει χιονι η λασπη;) και να λερωθεις μεχρι εκει που δεν παει, για να απολαυσεις τη θεα, μετα.
Γι’ αυτο, «ευθυνεται» το εξελιγμενο συστημα τετρακινησης της Suzuki, AllGrip. Το οποιο εχει τεσσερα προγραμματα λειτουργιας που ρυθμιζονται απο εναν στρογγυλο διακοπτη διπλα απο το κιβωτιο ταχυτητων. Στο Auto, η κινηση μεταφερεται εμπρος και η τετρακινηση χρησιμοποιειται επιλεκτικα, αν χρειαστει. Στο Sport, η κινηση μεταφερεται οπου και οπως «βολευει» τις επιδοσεις, το Snow προσθετει «εξτρα» προσφυση διαβαζοντας τη γωνια του τιμονιου και το πατημα στο πενταλ του γκαζιου, ενω στο Lock η τετρακινηση κλειδωνει και το αποθεμα της ροπης στελνεται πισω. Αυτο ειναι και το μεγαλο πλεονεκτημα του S-Cross. Η τετρακινηση του. Οπως, αλλωστε, θα περιμενε κανεις απο ενα Suzuki με κινηση στους τεσσερις τροχους…
Ο κινητηρας
Και το μοτερ; Το 1.600αρι diesel με τους 120 ιππους που κινει το S-Cross αποδεικνυεται υπεραρκετο για να το κανει σβελτο και να μην το αφησει απο ροπη οπου χρειαστει αποθεμα.
Στο Sport Mode, η αποκριση ειναι αμεση και το S-Cross μετατρεπεται οντως σε sport SUV, ικανο να χαρισει συγκινησεις, στο μετρο του δυνατου. Ο κινητηρας εχει αυτο τον χαρακτηριστικο, τραχυ ηχο του diesel, ο οποιος ωστοσο «εξαφανιζεται» οταν κλεισουν τα παραθυρα. Παντως και με ανοιχτα τα παραθυρα και την οροφη, ο ευστροφος κινητηρας δεν ειναι σε καμια περιπτωση ενοχλητικος.
Ο αναβαθμισμενος 1.600αρης με τα 30 κιλα ροπης κινει με ευκολια τα περιπου 1.400 κιλα του S-Cross, ενω συνδυαζεται αριστα με το πολυ καλο εξαρι κιβωτιο που εχει την –οσο χρειαζεται- μακρια κλιμακωση. Σε ο,τι αφορα την οικονομια, αυτη κινειται σε πολυ καλα επιπεδα, τηρουμενων των αναλογιων (βαρος, τετρακινηση κλπ). Ενδεικτικα, με το δικο μου δεξι ποδι να ειναι στην… κλασικη του θεση (δηλαδη στο πατωμα) καθ’ ολη τη διαρκεια της δοκιμης, η καταναλωση κινηθηκε περιπου στο 8αρι.
