Αυτη την εβδομαδα, εχω τη χαρα να… εχω στα χερια μου το νεο Opel Astra. Ειναι αστερι, οπως υποδεικνυει το ονομα του; Η Opel μου το παραδιδει με τον 1,6 diesel, σε ενα, ομολογουμενως, λαχταριστο κοκκινο χρωμα. Το Astra ειναι, ουτως η αλλως, συμπαθητικο στην εμφανιση και σε αυτο το κοκκινακι, γινεται ελκυστικο. Οι γωνιες στο εμπρος μερος, που καταληγουν στα εμπρος φωτιστικα σωματα… αλλα για μισο λεπτο: Αυτα τα βλεπεις και μονος σου!
Στο εσωτερικο, υπαρχει η εικονα που περιμενα: Η Opel εχει επιλεξει να χτυπησει τον ανταγωνισμο, βαζοντας εξοπλισμο που συνανταμε σε αυτοκινητα μιας κατηγοριας -και τιμης- πανω. Ετσι, ματαια ψαχνω για κατι που λειπει, αν εξαιρεσεις το φως στο ντουλαπακι, που θεωρω οτι ειναι παραφωνια να λειπει σε ενα τοσο πληρες εσωτερικο.
Παροτι το \”δικο μου\” Astra δεν εχει τα -δικαιως- πολυδιαφημισμενα καθισματα που σου κανουν μασαζ, δεν μπορω να μην εξαρω την καμπινα. Η ποιοτητα των υλικων ειναι αριστη, με τα μαλακα πλαστικα να κυριαρχουν, η διαρρυθμιση, η εργονομια και οι χωροι, οπως θα ηθελες. Ευφημο μνεια αξιζει το menu του Astra, με την καταπληκτικη ευμεγεθη touch screen στο κεντρο του ταμπλο -απ οπου ξεχωριζω τη λειτουργια vallet με κωδικο, για να περιοριζεται ο παρκαδορος απο \”ταρζανιες\”- καθως και η οθονη πληροφοριων στο καντραν του οδηγου, με ολες τις πληροφοριες που θα χρειαστει κανεις διαθεσιμες στα ελληνικα. Δεν ειναι μονο το ευχρηστο μενου, αλλα το γεγονος πως η \”εξατομικευση\” στη γλωσσα του πελατη -και μαλιστα οχι με μια μεταφραση ξεπετα- δειχνει σεβασμο απεναντι του.
Πως παει
Η θεση οδηγησης ειναι πολυ καλη και η ορατοτητα το ιδιο. Το μοτερ ειναι ησυχο, ιδιαιτερα για diesel χωρις να στερειται δυναμης. Αλλωστε, 136 ιπποι απο το συνολο των 1,6 λιτρων, δεν ειναι λιγοι. Ετσι, τα 100 χ.α.ω. απο σταση ερχονται σε 9,6 δευτερα -αν και η ροπη που ειναι διαθεσιμη απο τις 1.000 σ.α.λ. σε κανει να αισθανεσαι οτι πας σφαιρατος– και η τελικη φτανει τα 205. Και αυτα, με καταναλωση που κινειται κοντα στα 3,9 lt/100 km του εργοστασιου. Και, με εκπομπες C02 στα 103 g/km, τα τελη ειναι τοσο χαμηλα οσο θα ηθελες.
Απο τον τροπο που παταει στο δρομο, καταλαβαινω πως ειναι εστιασμενο στην ανεση. Η αναρτηση απορροφα ολους τους κραδασμους απο το δρομο, κανοντας αριστη δουλεια, ακομα και στις μεγαλυτερες λακουβες και, σε συνδυασμο με την αριστη ηχομονωση, η ποιοτητα κυλισης φαινεται και ειναι ενα επιπεδο πανω. Ιδιαιτερα δε σε συγκριση με το προηγουμενο Astra, η Opel εχει κανει τρομερη δουλεια. Το δε τιμονι, με τον συμπλεκτη και τα κουμπωματα του εξαριου κιβωτιου, δινουν και αυτα εναν τονο ανεσης, καθως, εκτος απο \”μαλακα\” -αλλα οχι ασαφη στην αισθηση- ειναι και ανετα.
Πατω το κουμπι Sport, που βρισκεται χαμηλα στην κονσολα. Το Astra, με περισσευμα ροπης, επιταχυνει ευκολα και γρηγορα, χωρις δραματα και κυριως, ησυχα. Για οσους εχουν σπορ ακουστικες ανησυχιες, την παρτιδα θα σωσει ο συριγμος της τουρμπινας, μονο αν υπαρχει ανοιχτο παραθυρο, καθως η αριστη ηχομονωση φιλτραρει ολους τους ηχους απ εξω.
Στις υψηλες ταχυτητες, στις οποιες το Astra ειναι ικανο να ταξιδευει ανετα, το μοντελο παταει αριστα, χωρις να εμφανιζει τασεις πλευσης, αλλα χωρις να κουρασει τους επιβατες.
Στα κλειστα κομματια, οταν πιεζεται, το Astra… αρνειται να παρει κλισεις, ενω πριν αρχισει να γλιστρα, προειδοποιει οτι πλησιαζει στα ορια του. Αν το πιεσεις πανω απο τα ορια του, εμφανιζει τασεις ελαφρας υποστροφης, οι οποιες μαζευονται με αφημα του γκαζιου. Γενικα, το αυτοκινητο ακουει σε ολα τα επιπεδα πιεσης με λεπτομερεια οτι το κιβωτιο \”γκρινιαζει\” στις… κανιβαλιστικες αλλαγες. Αλλα και οταν επιμενω να το πιεζω, επεμβαινουν εγκαιρα τα ηλεκτρονικα συστηματα, πριν η κατασταση αρχισει να ξεφευγει απο τον ελεγχο. Τα δε φρενα του, ικανοποιητικα σε αισθηση και αποδοση, συνεργαζονται μαζι μου σε ολες τις συνθηκες και το σταματουν εκει που υποδεικνυω με το δεξι (ενιοτε και το αριστερο) μου ποδι. Και το τιμονι;
Σε αυτο το σημειο, θελω να σταθω. Στις γρηγορες βολτες, ειχα το \”παραπονο\” μια ηλεκτρικης, τεχνητης αισθησης, οτι θα ηθελα να ειναι πιο βαρυ. Ομως, δεν μπορω να πω οτι στερηθηκα πληροφορησης απο το δρομο, οτι δεν μου εδειχνε σε τι θεση βρισκονται οι τροχοι, την κατασταση του οδοστρωματος.
Και επειτα, θυμηθηκα: Η γενικοτερη αισθηση, ειναι ιδια με εκεινης της θηριωδους τετρακινητης τουρμπατης Calibra, εκεινου του φοβερου Kadett GSI που ο Μπιλ ειχε κανει 350 αλογα, εκεινης της διλιτρης Ascona του Γιαννη, που τη φωναζε \”αρκουδα\” λογω της δυναμης της, το Astra και το Corsa OPC. Αυτο, ειναι ενα αυθεντικο Opel, ενα απο τα αυτοκινητα που εχουν φανατικους, πιστους φαν. Να γιατι, γι αυτη τη μοναδικη του αισθηση…
