Τη δεκαετια του \’90, οταν παρουσιαστηκε η τριτη γενια του Mazda RX-7, ηταν διακαης μου ποθος να οδηγησω ενα τετοιο. Φυσικα, λογω ηλικιας, μονο στα videogames (ενταξει και στα ονειρα) μπορουσα να το \”χαρω\”. Στα χρονια που περασαν, ειχα την ευκαιρια να οδηγησω ορισμενα, αλλα ο ποθος μου να οδηγησω ενα καινουριο RX-7, ειχε μεινει στη σφαιρα της φαντασιας. Για ευνοητους λογους.
Το συγκεκριμενο 7αρι, ειναι ο ορισμος του αψεγαδιαστου
Αυτο, μεχρι οι ανθρωποι της Veloce Classic and Sports Cars Ltd, της εταιρειας που εμπορευεται exceptional, σπανια, αριστης καταστασης αυτοκινητα, συμφωνησαν να μου διαθεσουν για δοκιμη το δικο τους RX-7. Γεγονος μαλλον… περιεργο, επειδη οι ανθρωποι της εταιρειας ειναι λατρεις της λεπτομερειας και τους ενοχλει ακομα και μια… δαχτυλια στα αυτοκινητα τους, που θελουν να τα παραδιδουν στους πελατες τους πραγματικα αψεγαδιαστα, σε κατασταση σαν να βγηκαν μολις απο το εργοστασιο.
Στην περιπτωση μας, προκειται για ενα 7αρι μαλλον μοναδικο παγκοσμιως. Υπο την εννοια οτι ειναι του 1993, εχει πολυ λιγα χιλιομετρα (58.000), δεν εχει \”κανιβαλιστει\” ποτε και \”φορα\” ολα τα αυθεντικα΄ανταλλακτικα του, οπως οταν βγηκε απο το εργοστασιο. Επιτελους, ενα ονειρο γινεται πραγματικοτητα…
Ηρθε λοιπον η ωρα των απαντησεων: Πως ειναι να οδηγεις ενα RX-7; Πως ειναι η συμβιωση μαζι του; Αξιζει το γεγονος οτι εχει γινει ενας θρυλος των 90s; Χρειαζεται \”χερια\” για να το οδηγησεις; Αξιζει, σε συγκριση με ενα συγχρονο σπορ αυτοκινητο;
Αχ, αυτα τα pop ups
Αρχικα, ειναι τα… looks. Η εμφανιση του ειναι τετοια που σε κανει να αναφωνησεις οτι \”δεν φτιαχνουν πια τετοια αυτοκινητα\”. Ουτε ιδιαιτερα μεγαλο, ουτε ιδιαιτερα μικρο, εχει το μεγεθος που χρειαζεται ακριβως ενα sportscar. Απο εκει και περα, ειναι γεματο με αρμονικες καμπυλες, οι οποιες καταληγουν σε μεταξυ τους συνδεση, δινοντας την εντυπωση ακμων και δημιουργωντας, ολες μαζι, ενα επιθετικο, αλλα καλαισθητο συνολο.
Ομως, ολα τα λεφτα σε αυτο το αυτοκινητο, ειναι τα pop ups. Τα φαναρια που ξεφυτρωνουν απο το καπο. Θα μπορουσα να το αγορασω μονο για να απολαμβανω το πατημα του κουμπιου που σηκωνει τα φαναρια και τα ξανακατεβαζει, σε χρονο dt. Μ\’ εκανε να νιωσω σαν μικρο παιδι.
Στο εσωτερικο τωρα, μπαινω σε ενα αυστηρα οδηγοκεντρικο κοκπιτ, παιρνοντας την αισθηση οτι ολα εχουν φτιαχτει γυρω μου, σαν να με \”αγκαλιαζουν\”. Σε συγκριση με τα συγχρονα σπορ αυτοκινητα, μου λειπουν οι ρυθμισεις του τιμονιου και των καθισματων. Αυτο, για περιπου 5 δευτερολεπτα. Και για 10 δευτερολεπτα ακομα, που μου \”ξινισε\” η ελλειψη ενος συγχρονου κλιματιστικου συστηματος αντι του a/c και μιας touchscreen. Α! Και η ποτηροθηκη που δεν εχει. Αλλα, αληθεια, θα εχεις RX-7 και ασχολεισαι με την ποτηροθηκη;
Οδηγοκεντρικη η κονσολα του RX-7. Για τον/την συνοδηγο, η χειρολαβη ειναι ιδιαιτερα χρησιμη, για να κρατιεται οταν φοβαται.
Γελαω με τον εαυτο μου που σκεφτομαι αυτα τα πραγματα και γυριζω το παλιο, κλασικο κλειδι της Mazda. Η μιζα γυρναει και ο ροτορας ζωντανευει. Η λειτουργια του, μου θυμιζει τη μερα που οι Ιαπωνες παρουσιασαν στους δημοσιογραφους το RX-8: Ησυχη, πολιτισμενη, αθορυβη, χωρις κραδασμους.
Το εσωτερικο του RX-7 δεν εχει κατι περισσοτερο, η κατι λιγοτερο απο αυτο που χρειαζεσαι. Παρατηρησε τα χιλιομετρα που εχει διανυσει.
Ρολαροντας στους αθηναϊκους δρομους με το RX-7, διαπιστωνω την αλλη πλευρα του. Κινειται αναλαφρα σε νωχελικους ρυθμους, διχως να κουραζει και να κουραζεται στο κακο οδοστρωμα και επιτρεποντας στους γυρω να του ριχνουν κλεφτες η παρατεταμενες ματιες θαυμασμου. Ανα χιλιομετρο, συναντω ολο και καποιον που το \”χαλβαδιαζει\”, με ρωτα πληροφοριες, η θελει να το βγαλει μια φωτογραφια. Το RX-7 ειναι celebrity! Ως τετοιο αντιμετωπιζεται.
Πως παει;
Αυτα ομως, δεν το κανουν θρυλο. Μονος \”δικαστης\”, ειναι ο δρομος. Εδω θα δουμε αν το RX-7 αξιζει οσα το κανουν ενα jdm legend. Σε μια σφιχτη διαδρομη που διακοπτεται απο παρατεταμενες καμπες, το RX-7 ειναι ικανο να δειξει, απο τα πρωτα δευτερολεπτα, τι ειναι αυτο που το εκανε να λατρευεται, δεκαετιες τωρα, απο εκατομμυρια φαν σε ολο τον πλανητη.
Παρατηρησε στο θολο. Σαν να βγηκε τωρα απο το εργοστασιο…
Με τη θερμοκρασια εκει που πρεπει, κατεβαζω στο ακριβεστατο κιβωτιο και βυθιζω το ποδι στο γκαζι. Ο ροτορας ανταποκρινεται αμεσα και αρχιζει να ανεβαζει στροφες. Μεχρι τις 8.000 σ.α.λ., οποτε και η ηχητικη ενδειξη πριν απο τον κοφτη να προειδοποιησει για αλλαγη, το δημιουργημα του Dr Felix Wankel, μου δειχνει γιατι ειναι θρυλικο. Με κολλαει στο καθισμα και επιταχυνει ουρλιαζοντας, μεσα σε ενα ηχητικο πανδαιμονιο. Και, για μια ακομα φορα, συμφωνω οτι ο ηχος του υπερσυμπιεζομενου ροτορα με τους 280 ολοζωντανους ιππους, ειναι ενας απο τους κορυφαιους που θα δημιουργηθουν ποτε σε αυτο τον πλανητη.
Αλλαζω ταχυτητα και ο ροτορας ξεφυσαει με δυναμη και ορμαει προς τα εμπρος. Το οπτικο μου πεδιο εχει αρχισει να στενευει, τα αυτια μου ειναι επικεντρωμενα στα ουρλιαχτα του wankel, οι τριχες στα χερια μου εχουν σηκωθει καγκελο. Στην πρωτη καμπη, ερχεται η ωρα της αληθειας. Στο νου μου ερχεται ο αστικος μυθος που συζηταγαμε με τους φιλους μου στο σχολειο και ιδρωνω: Οτι οι ιδιοκτητες των RX-7 τα κλειδωναν στα γκαραζ τις νυχτες και ιδιαιτερα τις βροχερες, επειδη ηταν τρομερα δυστροπα. Οτι αν το οδηγουσε καποιος που δεν ηξερε, σκοτωνοταν. Υπερβολες… Μακαρι να ηταν ετσι ολα τα δυστροπα αυτοκινητα.
Η διπλη εξατμιση της Mazda, \”φωναζει\”, μονο οταν πρεπει.
Με ενα πλαισιο- ποιημα, ενα αριστο ζυγισμα, τιμονι- ξυραφι με τελεια αισθηση, κινητηρα προθυμο και δυνατο, ικανα φρενα και την κινηση στον σωστο αξονα, το 7αρι ειναι ο τελειος συντροφος για επιθεση σε ορεινες διαδρομες και πιστες. Ειναι ενα πραγματικο σπορ αυτοκινητο, που τιμα τη σημασια της λεξης. Αν ηταν ανθρωπος, το RX-7 θα ηταν ενας μποξερ με αγγελικο προσωπο. Αυτο θα ηταν, αν και δεν υπαρχει ανθρωπος τοσο ομορφος οσο αυτο.
Ισως τα ομορφοτερα μουτρα αυτοκινητου. Ever.
Στο τελος της ημερας, ενω οι ανθρωποι της Veloce Sports Cars and Classics παρκαρουν το RX-7 με ευλαβεια αναμεσα σε αλλα ιερα τερατα της αυτοκινησης που διαθετουν προς πωληση (περιττο να πω οτι μου ετρεχαν τα σαλια και δεν ηξερα ποιο να πρωτοκοιταξω), μου εξηγουν την αριστη κατασταση του και πως μπορει δυνητικα να αποτελεσει επενδυση για τον επομενο ιδιοκτητη, με δεδομενο οτι τα 7αρια σηκωνουν συνεχως την τιμη τους στο διεθνες \”χρηματιστηριο\” των classics και ειναι δυσευρετα και περιζητητα τα σε πραγματικα καλη κατασταση, οπως αυτο που εχω μπροστα μου.
Ομως εγω, αναμεσα στις σκεψεις μου για την καταναλωση του \”7\” (δεν θες σχολιο γι\’ αυτη, ε;) και τις ελλειψεις (;) του σε σχεση με ενα συγχρονο sportscar, αναπολω την αισθηση που μου εδωσε οτι ειναι φτιαγμενο για να απολαμβανεις την οδηγηση και γνεφω καταφατικα, χωρις να το εννοω πραγματικα. Γιατι, σκεφτομαι, εαν ειχα τις 35.000 ευρω που χρειαζονται για να το αποκτησω, θα αρπαζα την ευκαιρια να κανω δικο μου ενα πραγματικα σαν καινουριο RX-7. Για να το χαιρομαι στους δρομους, τις πιστες και το γκαραζ μου. Και ξερω, οτι δεν θα το αποχωριζομουν ποτε, οσο κι αν ανεβαζε την τιμη του. Για το χατηρι οποιουδηποτε αλλου...
Tip1: Ευχαριστουμε την Veloce Classic & Sport Cars LTD που μας διεθεσε το RX-7 της και τον κυριο Κωνσταντινο Ευσταθιου για τη φιλοξενια.
Tip2: Το συγκεκριμενο αυτοκινητο βρισκεται στην Ελλαδα, εχει ελληνικες πινακιδες και πωλειται στη χωρα μας. Την αγγελια πωλησης του, μπορεις να τη βρεις εδω
