Η Suzuki εφτιαξε ενα ομολογουμενως περιεργο, για τα δεδομενα της εποχης, χιλιαρακι, για να αντικαταστησει δυο μοντελα που καλυπταν δυο υποκατηγοριες, τα Alto και Splash. Και, μολονοτι το Celerio εχει δυσκολο εργο σε μια κατηγορια που εχει απεναντι τεραστιο ανταγωνισμο, αλλα και… βαρια ιστορια (το Alto εγινε κατι σαν συμβολο στα 1.000αρακια), φαινεται πως τα καταφερνει μια χαρα. Ειναι ενα αυτοκινητο δυο σε ενα.
Αυτο, γιατι συνδυαζει τις super compact διαστασεις, τον μικρο υπεροικονομικο και αποδοτικο κινητηρα, με τους χωρους και τη διαρρυθμιση που παραπεμπουν σε μαλλον μεγαλυτερη κατηγορια. Με λιγα λογια, το Celerio ειναι… μικρομεγαλο σε μια μαλλον δελεαστικη τιμη, στο ψυχολογικο οριο των 10 χιλιαδων ευρω. 
Χωρις σχεδιαστικους νεωτερισμους, το Celerio καταφερνει να ειναι ομορφο στην «πεπατημενη» στη Suzuki.
Χωροι- χωροι- χωροι
Το μικρο της Suzuki λοιπον, ειναι συμπαθητικο, διατηρωντας μια μαλλον συντηρητικη σχεδιαση, η οποια παραπεμπει, στα δικα μου ματια, στα χιλιαρια που εβγαζε διαχρονικα η εταιρια. Ετσι, χωρις να δειχνει νεωτεριστικο, χωρις ιδιαιτερα επιθετικα η κραυγαλεα στοιχεια στη σχεδιαση του, ειναι ομορφο, κατα κοινη ομολογια. 
Στο εσωτερικο, παρομοια εικονα, με τη διαφορα οτι εδω συνανταμε μια εικονα πιο καλοσχεδιασμενου αυτοκινητου. Παρα τα σκληρα πλαστικα (τα οποια παντως δινουν την αισθηση οτι δεν προκειται να τριξουν η να χαλασουν μεχρι τη… Δευτερα Παρουσια), ο σχεδιασμος και οι –επαρκεστατοι- χωροι, παραπεμπουν, η εστω το κανουν να μοιαζει με το εσωτερικο αυτοκινητου μεγαλυτερης κατηγοριας. Ο εξοπλισμος αλλωστε, ειναι ενα level παραπανω απο τα περισσοτερα αυτοκινητα της κατηγοριας του.
Δεν εχει touch screen, απο τη μια (οπως εχει το Peugeot 108 στανταρ) ομως εχει ενα συμπαθητικο ηχοσυστημα, εχει ηλεκτρικους καθρεφτες, ηλεκτρικο κλειδωμα, ηλεκτρικα παραθυρα και στις τεσσερις πορτες (το εχω συναντησει ως τωρα μονο στο Hyundai i10 και στο Opel Corsa που ειναι μια κατηγορια πανω). Και εχει, επισης, καλα καθισματα.
Γενικοτερα, το Celerio ειναι φιλικοτατο στην καθημερινη χρηση. Και ευχαριστο. Μου αρεσαν, για παραδειγμα, οι ψηφιακες ενδειξεις στο καντραν, το οποιο –και παλι κατι σπανιο για την κατηγορια- παρεχει στον οδηγο ολες τις ενδειξεις που –ηθελε δεν ηθελε- θα πρεπει να γνωριζει για την κατασταση του αυτοκινητου. 
Το εσωτερικο του ειναι ευρυχωρο και φιλοξενει ανετα πεντε επιβατες. Στα συν και το διαπλατο ανοιγμα στις πισω πορτες.
Εκτος αυτο, ειναι ανετο, τερμα… ευρυχωρο, με πολλους χωρους για μικροαντικειμενα και εχει αριστη εργονομια. Η Suzuki δεν λεει αδικως οτι ειναι το πιο ευρυχωρο μικρο, αφου το Celerio ειναι ενα απο τα ελαχιστα της κατηγοριας που χωρα ευκολα και πεμπτο επιβατη πισω, καθως το πατωμα ειναι σχεδον επιπεδο και απουσιαζει το τουνελ στο κεντρο της καμπινας. Στα συν, οτι οι πισω πορτες ανοιγουν διαπλατα, σχεδον σε γωνια 90 μοιρων, κανοντας την προσβαση στην καμπινα πανευκολη. Το δε πορτ μπαγκαζ εχει χωρητικοτητα 254 λιτρα που γινονται 1.053 με την αναδιπλωση των πισω καθισματων.
Πως παει;
Το μολις 3,6 μετρων Celerio φορα εναν τρικυλινδρο 12βαλβιδο κινητηρα 998 κυβικων εκατοστων με 68 ιππους και 90 Nm ροπης. Σε συνδυασμο με τα 835 κιλα του αμαξωματος, αλλα και με την τρομερη ελαστικοτητα που διαθετει, του χαριζει, στην πραξη, μια εικονα ιδανικη: Τα 14 sec των 0-100 χαω αδικουν την αισθηση που δινει και την –παραξενη για χιλιαρι– εκρηκτικοτητα που διαθετει ακομα και με την πεμπτη σχεση στο κιβωτιο. 
Το Celerio ειναι ενα απο τα ιδανικα αυτοκινητα για να κινηθεις ευχαριστα και χωρις… πονοκεφαλους και συμβιβασμους, στην πολη
Και ολα αυτα, χωρις πολυ βαβουρα (για την ακριβεια, ειναι πολυ ησυχο το συγκεκριμενο μοτερ και χωρις κραδασμους) με καταναλωσεις οι οποιες, ανεξαρτητα με τους ρυθμους με τους οποιους κινεισαι, μενουν σε εξωπραγματικα επιπεδα. Κοντα στα 4,3 λιτρα /100 χιλιομετρα που δινει η Suzuki και, στην περιπτωση μου, δεν ξεπερασαν τα 5,5. Το start/stop λοιπον λειπει, αφου ειναι αχρειαστο, ενω προσθεστε στα ατου και τα 99 g/km εκπομπων του διοξειδιου του ανθρακα.
Γενικοτερα, το Celerio ειναι εστιασμενο στην ανεση με τις αναρτησεις να απορροφουν την παραμικρη ανωμαλια στο εδαφος και, θα μιλαγα για το καλυτερο χιλιαρι της αγορας αν προσεγγιζε τα δικα μου στανταρ σε ο,τι αφορα τη συμπεριφορα του στο δρομο. Οχι οτι δεν εχει καλη συμπεριφορα. Το αντιθετο. Ομως ισως τρομαξει τον απειρο. Παιρνει μεγαλες κλισεις και υπερστρεφει. Οχι σε επικινδυνο βαθμο, ποτε, αφου ειναι εκει το esp να σε μαζεψει αν το παρακανεις. 
Και εξηγουμαι: Στα χερια μου, εγινε… Need for Speed 1.000 cc edition και φαντασιωνομουν οτι οδηγω το Escudo Pikes Peak χωρις να καιω τιποτα. Τοσο διασκεδαστικο μπορει να γινει στα πιο εμπειρα χερια. Απο εκει περα, τα φρενα του ειναι επαρκη, ενω δεν μπορω να μην εστιασω στο κιβωτιο- ποιημα. Οχι επειδη ειναι ενα πολυ μακρυ πενταρι, αλλα επειδη ειναι πραγματικα ενα απο τα καλυτερα κιβωτια ταχυτητων της αγορας (οχι της κατηγοριας, γενικοτερα της αγορας) σε αισθηση, κουμπωμα, αποδοση. Η αισθηση του ειναι ολα τα λεφτα.
Το τιμονι ειναι ελαφρυ (οπως και ο συμπλεκτης- πουπουλο) και δεν παρεχει την τελεια πληροφορηση στον οδηγο για τη θεση των τροχων στο οδοστρωμα (αρα ειναι δυσκολοτερο να δεις τα ορια του) ομως κανει την κινηση στην πολη και το παρκαρισμα, κατι παραπανω απο ευκολη και ξεκουραστη. Αλλωστε, το Celerio εκει ειναι εστιασμενο: Στην ανεση και την οικονομια. Και ομολογω οτι σε αυτους τους τομεις, οφειλω να του βαλω αριστα 10, παραδεχομενος οτι δεν του βρηκα κακως κειμενα…
