Η πληροφορια εχει φτασει στα αυτια μου απο νωρις. Μια \”στρατια\” απο Integrale, περιπου 30 τον αριθμο, θα διασχισουν την παραλιακη λεωφορο της Αθηνας, για τους σκοπους μιας φωτογραφισης του club των Ελληνων ιδιοκτητων της \”βασιλισσας\”. Επικοινωνω με τον προεδρο του HF Integrale Club Hellas, Νικο Σταθοπουλο και τον ρωταω αν μπορω να παραβρεθω. Ο Σταθο γελα σαρδονια και μου απανταει με ενα \”θα σε φτιαξω Καραγιαννη\”.
Ερχεται η Κυριακη. Νωρις το πρωι φτανω στο σημειο συναντησης, στην παραλιακη. αϋπνος απο την αγωνια της νυχτας για το τι θα ζουσα την επομενη. Ο χωρος της συναντησης ειναι αδειος. Προχωρω προς τα μεσα και τη βλεπω. Αραγμενη κατω απο ενα δεντρο, με τα παραφουσκωμενα καπουλια της, εμοιαζε να με περιμενει. Μια μπορντω Integrale με ολα τα καλα του κοσμου της αυτοκινησης πανω της. Μικρο διαλειμμα: Ο ιδιοκτητης της Integrale, ενας γυμνασμενος τυπος, ο οποιος εκεινη την ωρα τη γυαλιζει, βλεπει το αυτοκολλητο του TopSpeed.gr στο test drive μου (ενα Citroen C3 Sport) και με καλημεριζει:
-Εσυ εισαι ο δημοσιογραφος που θα ερθει μαζι μας σημερα;
-Ναι, εγω. Γιωργος.
-Παυλος. Μαζι θα ειμαστε σημερα.
Απαραιτητες συστασεις. Ο -ευγενεστατος- Παυλος, μου συστηνει το αυτοκινητο του. Ευρυτατη χρηση ανθρακονηματος. Παντου. Μονο στις πισω πορτες δεν υπαρχει ανθρακονημα. Στην καρδια της βασιλισσας, χρησιμοποιειται ο,τι καλυτερο υπαρχει. Η ιπποδυναμη, με την πιεση ψηλα, στα 1,7 bar, ειναι περιπου στους 620 ιππους. Στις εμπρος ζαντες, ανθρακονηματινα τασια της Speedline φροντιζουν ωστε να στελνεται περισσοτερος φρεσκος αερας στα φρενα. Στην τεραστια -ανθρακονηματινη- αεροτομη, αναγραφεται \”κυρ Μανωλης\”. Ειναι το ονομα του πατερα του Παυλου, που κληροδοτησε τη Delta σε αυτον και τον αδερφο του, τον Τασο, με τον οποιο διατηρουν καταστηματα με ανταλλακτικα αυτοκινητων. Και μεσα; Τιποτα. Δυο θεορατα μπακετ, ζωνες τεσσαρων σημειων, Roll cage, ο υπερπληρης πινακας οργανων και το τιμονι με σημα τον φοβερο σκορπιο της Abarth. Ναι. Και ο ψηλος λεβιες, για να κανεις πιο γρηγορα τις αλλαγες. Και το start/stop, με διακοπτη αεροπορικου τυπου.
Στον αριστερο μαρσπιε, παρατηρω το αυτοκολλητο: 402 m: 10,096 sec. Αυτη η Delta κανει το 400αρι σε χαμηλο 10αρι! Δεν ειναι μονο \”φρου-φρου κι αρωματα\”. Ειναι μια βασιλισσα που απεδειξε την αξια της. Ειναι μια πολεμικη μηχανη που, ουκ ολιγες φορες εχει πολεμησει εκει οπου εχει -μεταξυ αλλων- κανει το ονομα της. Στις πιστες. Σε μια απο αυτες, στη διαρκεια αγωνων dragster, η Delta αυτη εχει γραψει το 10,096.
Την ηρεμια της γνωριμιας μου με την Integrale, διακοπτει η βοη. Ενα κομβοϊ με 30 Integrale στριβει στο παρκινγκ. Μπροστα, η γκρι του προεδρου. Και, μετα, ο,τι θελει το ματι σου για να χορτασει. Κοκκινες, ασπρες, κιτρινες, μωβ, μια αγωνιστικη Group A, ολων των γενεων. Μαζι τους και μια Delta HF, η τελευταια HF που δημιουργησε η Lancia, λιγο πριν οι Ιταλοι αποφασισουν να βυθισουν την ιστορικη μαρκα στην αφανεια της απραξιας και ενα Υ10 πρωτης γενιας, τετρακινητο (το μοναδικο στην Ελλαδα και ενα απο τα λιγα στον κοσμο!).
Τη βοη απο τις εξατμισεις των Delta καλυπτουν τα γελια και τα αλληλοπειραγματα των μελων του club, ενω ο προεδρος τους \”συντονιζει\” ως προς το πως θα κινηθουν στο δρομο, πως θα γινει το γυρισμα που εχει προγραμματιστει, που θα γινουν στασεις, μεχρι την τελευταια σταση, στο Σουνιο. Εχει φτασει η ωρα να ξεκινησουμε.
Σφηνωνω το κορμι μου στο μπακετ και κλεινω την πορτα. Η Integrale εχει παρει μπρος. Οι πρωτες \”βασιλισσες\” εχουν αρχισει να τσουλανε νωχελικα εξω απο το παρκινγκ, η μια πισω απο την αλλη, αφηνοντας πισω τους εναν υποκωφο, μπασο ηχο. Καπου στο μεσο του κομβοϊ, βρισκομαστε και εμεις, κινουμενοι αργα κατω απο τον κυριακατικο ηλιο και απολαμβανοντας τη μελωδια απο την εξατμιση της Delta. Τα πραγματα ομως, δεν ειναι ακριβως οπως τα φανταζομουν.
Στην πρωτη \”μινι σταση\”, στο υψος του Καβουριου, τα μελη του club που εκτελουσαν χρεη συνοδων ασφαλειας -για την ασφαλεια των διερχομενων και για να μην προκαλεσει κυκλοφοριακα προβληματα το κομβοϊ- ειχαν δυσκολη δουλεια. Γιατι, αθελα μας, ειχαμε προκαλεσει κυκλοφοριακο κομφουζιο. Ποτε στη ζωη μου δεν εχω ξαναδει τετοιο πραγμα. Δεν υπηρχε διερχομενο αυτοκινητο που να μην \”εκοψε\” για να απολαυσει το θεαμα. Οπου οδηγουσε αντρας, η γυναικα απο διπλα τραβαγε βιντεο με το κινητο τις \”βασιλισσες\”. Οπου οδηγουσε γυναικα, ο αντρας ανοιγε το παραθυρο για να βγαλει επιφωνηματα θαυμασμου. Κανενας-δυο \”χαιρετισαν\” περνωντας με ξερογκαζιες. Πανηγυρι πραγματικο! Ενταξει, δεν βλεπεις καθημερινα Integrale. Ποσο μαλλον 30 μαζεμενες…
Μετα απο λιγο, ξαναπηραμε το δρομο μας. Ο οποιος τωρα, ηταν πιο ανοιχτος. Που και που, ολο και καποιος θα εμπαινε αναμεσα για να \”κλεψει\” μια φωτογραφια, η για να ανοιξει το παραθυρο και να βγαλει ενα επιφωνημα θαυμασμου. Ακομα και αν αυτος ο \”καποιος\” οδηγουσε Ferrari!
Αρκετα πιο κατω, σταματαμε για καφε και νερο. Ξαναξεκιναμε, λιγο πιο \”αναρχα\”, αφου εχουμε δωσει ραντεβου για φωτογραφιση σε μια παραλια κοντα στο Σουνιο. Πρωτη στο κιβωτιο της Integrale. Βυθισμα το ποδι στο γκαζι και το θηριο εκτοξευεται μπροστα ουρλιαζοντας. Αλλαγη δευτερα, η σκαστρα δεν προλαβαινει να ξεφυσηξει και νιωθω οτι η Delta εχει βαλει σκοπο να μου ξεριζωσει τον αυχενα. Τριτη, ξεφυσημα, ακουω τα μεγαλοπρεπη σκασιματα -\”ΜΠΑΜ ΜΠΟΥΜ ΜΠΑΜ ΜΠΑΑΜ- απο την εξατμιση, ξανα ουρλιαχτα μπερδεμενα με το, σχεδον τρομακτικο, σφυριγμα της τουρμπινας και νιωθω τα Toyo R888 να παλευουν με την ασφαλτο. Η δυναμη ειναι σχεδον τρομακτικη. Επιταχυνει σαν να μην υπαρχουν νομοι της φυσικης. Τεταρτη, πεμπτη και μπροστα εχουμε ανοιχτη καμπη. Κατεβασμα, τριτη και μπαινουμε. Η Lancia ειναι στο φυσικο της περιβαλλον. Ουτε κλισεις, ουτε στριγγλισματα, ουτε δραματα. Στριβει προς τα εκει που της δινεις εντολη, χωρις πολλα- πολλα. Αισθανεσαι τη σταθεροτητα, τη στιβαροτητα, τη σιγουρια της βασιλισσας.
Το τερας μπορει να στριψει οπως θελεις, οπου θελεις, με ταχυτητες που ειναι τρομακτικες. Ο,τι φανταζεσαι απο τις επιτυχιες της στους αγωνες, επι τω απειρω. Δεν εχει τυχαια το προσωνυμιο \”βασιλισσα\”. Δεν την αγαπα τυχαια ολος ο πλανητης. Δεν ειναι τυχαια το μοναδικο αυτοκινητο που εμπνεει σεβασμο σε ολες τις \”σχολες\” αυτοκινησης. Ποσο κριμα που αυτη η λαμπρη ιστορια που εφτιαξε η Lancia δεν συνεχιστηκε. Αν δεν ειχα την ευτυχια να εχω \”καβαλησει\” ενα αυθεντικο κτηνος της Prodrive που πολεμουσε στο WRC, δεν θα μπορουσα να βρω αντιστοιχιση στο feeling.
Θα μπορουσα να γραφω για ωρες ακομα, ατελειωτες σελιδες για εκεινη τη μερα. Αλλα δυσκολα θα μπορεσω να μεταφερω τη μοναδικοτητα της εμπειριας εκεινης της μερας. Αλλωστε, πρεπει να κρατησω \”δυναμεις\”. Τα παιδια του ελληνικου Delta HF Integrale Club μου εχουν υποσχεθει οτι θα με προσκαλεσουν σε ενα track day. Σε μια πιστα, οπου θα μπορεσουν οι \”βασιλισσες\” να ξεδιπλωσουν μπροστα μου ολες τους τις αρετες…
Tip: Ευχαριστω τον προεδρο του Delta HF Integrale Hellenic Club, Νικο Σταθοπουλο για την προσκληση, τον Παυλο Δεττορακη για τη \”φιλοξενια\” στη Delta του, ολα τα μελη του club για τη μοναδικη αυτη εμπειρια ζωης. Εις το επανιδειν, σε καποια πιστα!
Ο προεδρος του club, κ. Νικος Σταθοπουλος, με τα υπολοιπα μελη, φροντιζουν να αγαπησουμε ακομα περισσοτερο τις σπανιες αυτες \”κυριες\”
