TopSpeed Retro Car Sunday – Chapter : Ferrari F40
Μετα την Ferrari 288 GTO, ακολουθησε το δευτερο απο τα πεντε μελη της \”Big 5\” της Ferrari, η θρυλικη F40. H F40, ηταν πολυ πιο λιτη απο την 288, με μοναδικο κριτηριο, τη καλυτερη δυνατη οδηγικη εμπειρια. Χωρις πολλες ανεσεις και πολυτελειες. Ηταν οτι πιο κοντινο υπηρχε σε αγωνιστικο, για το δρομο, με μοναδικη προσθηκη, το συστημα κλιματισμου. Ηταν επισης, το τελευταιο μοντελο της εταιρειας που εξελιχθηκε και πηρε το τελικο ΟΚ, απο τον ιδιο τον Enzo Ferrari.
Εξελιξη
Η γεννηση της αρχικης ιδεας
Απο το 1984, η αγωνιστικη ομαδα της Ferrari ειχε αρχισει να εξελισει την 288 GTO Evoluzione, η οποια θα λαμβανε μερος στο πρωταθλημα FIA Group B, το οποιο ομως ακυρωθηκε το 1986, μετα απο καποια σοβαρα ατυχηματα. Η Ferrari βρεθηκε με 5 288 GTO Evoluzione και κανενα πρωταθλημα για να τρεξει. Ο Enzo ωστοσο, ηθελε να δημιουργησει ενα τελευταιο αυτοκινητο, ως φορο τιμης στον εαυτο του, μιας και ηταν ηδη μεγαλος σε ηλικια. Ετσι, συνεχισε το προγραμμα Evoluzione, μεσα απο το οποιο γεννηθηκε η F40.
Η F40, ουσιαστικα, ειναι μια 288 GTO Evoluzione, προσαρμοσμενη σε αυτοκινητο δρομου. Αυτος ηταν και ο λογος για τον οποιο, εκεινη την εποχη, καποιοι ειπαν προς προκειται για μια κυνικη και κερδοσκοπικη κινηση απο τη μερια της Ferrari, καθως επροκειτο για ενα παρα πολυ ακριβο αυτοκινητο, το οποιο δε προσφερε κατι το αμαν καινοτομο η ξεχωριστο. Ως ανταπαντηση το τμημα marketing της Ferrari ειχε δηλωσει \”Θελαμε την F40 να ειναι παρα πολυ γρηγορη, sport στο μεγιστο βαθμο, σπαρτιατικη. Οι πελατες μας λεγανε πως τα αυτοκινητα μας, ειχαν αρχισει να γινονται πολυ πολυτελη και ανετα. Η F40 ειναι για τους πιο ενθουσιωδεις πελατες μας, που δε θελουν τιποτα αλλο, παρα το κορυφαιο. Δεν δημιουργηθηκε για να κοντραρει την 959. Δεν ειναι \”εργαστηριο\” για τεχνολογικες καινοτομιες. Δεν ειναι Star Wars αυτοκινητο, οπως η Porsche. Και δεν δημιουργηθηκε εξαιτιας αυτης (της 959), θα δημιουργουνταν οπως και να εχει\”.
Το σωμα της F40, σχεδιαστηκε απο τους Leonardo Fioravanti και Pietro Camardella του οικου Pininfarina, υπο την εποπτεια και καθοδηγηση του Nicola Materazzi, του μηχανικου της Ferrari που σχεδιασε ολα τα μηχανικα της μερη, οπως και αυτα της 288 GTO Evoluzione, απο την οποια η F40 δανειζεται πολλα σχεδιαστηκα στοιχεια.
Κινητηρας, κιβωτιο και αναρτηση
Η F40 ειναι εφοδιασμενη με μια υπερκυβισμενη εκδοχη του twin-turbo V8 της 288 GTO, με χωρητικοτητα 2.9 λιτρα και αποδοση 478 ιππων στις 7000 σ.α.λ. και 577Nm ροπης στις 4000 σ.α.λ. . Το κιβωτιο της ειναι ενα μηχανικο 5 σχεσεων. Αξιζει να σημειωθει, πως η κλιμακωση του κιβωτιου, οι καμπυλες ροπης και η συνολικη αποδοση του κινητηρα, διαφερει απο αυτοκινητο σε αυτοκινητο. Μεχρι το 1990, καμια F40 δεν ηταν εφοδιασμενη με καταλυτες, μεχρι που οι ΗΠΑ τους καθιερωσαν υποχρεωτικους και εκτοτε, απεκτησαν ολες, ανεξαρτητως απο την αγορα για την οποια προοριζονταν.
Η χαρακτηριστικη τους εξατμιση, με τις 3 αποληξεις, χρησιμοποιει τις δυο εξωτερικες για τα καυσαερια (η αριστερη για το αριστερο κομματι του V και η δεξια για το δεξι), ενω η μεσαια αποληξη, ειναι για την εξοδο των καυσαεριων απο τις wastegate.
Το συστημα αναρτησης της ηταν παρομοιο με αυτο των διπλων ψαλιδιων που ειχε η 288, ωστοσο εγιναν βελτιωσεις σε ολα τα επιμερους εξαρτηματα. Λογο του πολυ χαμηλου υψους της απο το δρομο, καποια απο τα μετεπειτα μοντελα, παρειχαν τη δυνατοτητα μιας μικρης αυξησης του υψους, αλλαζοντας καποιες ρυθμισεις στην αναρτηση, οποτε αυτο ηταν αναγκαιο.
Εξωτερικο και εσωτερικο
Το σωμα της F40 ηταν εξ\’ ολοκληρου νεο, κατασκευασμενο απο Kevlar, ανθρακονημα και αλουμινιο, για τη μεγιστοποιηση της στρεπτικης ακαμψιας και τη διατηρηση του βαρους οσο το δυνατον χαμηλοτερα γινεται. Τα παραθυρα και το καλυμα του κινητηρα, ειναι κατασκευασμενα απο polycarbonate πλαστικο, και αυτα με σκοπο τη διατηρηση του βαρους οσο πιο χαμηλα γινεται.
Περα απο ενα υποτυπωδες συστημα κλιματισμου, τα αυτοκινητα δεν ειχαν τιποτα αλλο. Ουτε μοκετε, ουτε ηχοσυστημα, ουτε panel στις πορτες, ουτε ιχνος δερματινης επενδυσης, ουτε ντουλαπακι συνοδηγου. Τα πρωτα 50 ειχαν συρομενα παραθυρα, οπως τα αγωνιστικα, ενω τα υπολοιπα ειχαν κανονικα παραθυρα.
Αεροδυναμικη
Λιγο του υπερτροφοδοτουμενου V8 της, στην F40 η ψυξη ηταν πολυ σημαντικη. Ο σχεδιασμος της παρομοιαζεται με open-wheel αγωνιστικο, το οποιο εχει ενα \”σωμα\” απο πανω του. Το κατω μερος της, εχει καλυφθει μερικως, στο εμπρος μερος, για να σταθεροποιει τη ροη του αερα απο κατω, ωστοσο ειναι ανοιχτο στο πισω κομματι, προκειμενου ο αερας αυτος, να εισερχεται μερικως στο χωρο του κινητηρα, για να παρεχει την απαραιτητη ψυξη.
Αγωνες
LM
H F40 μπηκε στις πιστες απο το 1989, οπου και συμμετειχε στον αγωνα της Laguna Seca στο πλαισιο της διοργανωσης IMSA, στη κατηγορια GTO, με τον Jean Alesi να τερματιζει τριτος, πισω απο τα δυο τετρακινητα Audi 90 (με το spaceframe, που ηταν πολυ διαδεδομενο ως πλαισιο στα αγωνιστικα της τοτε εποχης). Στον επομενο αγωνα ωστοσο, αναγκαστηκε να εγκαταλειψει μετα απο 18 γυρους.
Στην επομενη σεζον, με οδηγους τους Jean-Pierre Jabouille, Jacques Laffite και Hurley Haywood, κερδιθηκαν 3 δευτερες θεσεις και μια τριτη, στον ιδιο θεσμο.
Παρολο που η F40 δεν θα ξαναετρεχε στο συγκεκριμενο πρωταθλημα σε μετεπειτα χρονιες, πολλοι ιδιωτες συμμετειχαν σε μια πληθωρα διοργανωσεων, στη κατηγορια GT, με αυτη. Το 1994, η LM, εκανε το ντεμπουτο της σε διεθνεις διοργανωσεις, με ενα αγωνιστικο να συμμετεχει στο BPR Global GT Series by Strandell, κερδιζοντας τον αγωνα \” 4 Hours of Vallelunga\”.
To 1995, o αριθμος των αγωνιζομενων LM ανηλθε στις 4, εξελιγμενες ανεξαρτητα απο τις Pilot-Aldix Racing (F40 LM) και τη Strandell (F40 GTE, αγωνιζομενη υπο το banner του Ferrari Club Italia), κερδιζοντας τον αγωνα \”4 Hours of Anderstorp\”. Μη ανταγωνιστικη πλεον, απεναντι στη νεοεισερχομενη McLaren F1 GTR, η F40 επεστρεψε για μια τελευταια σεζον, το 1996, κερδιζοντας παλι τον αγωνα στο Anderstorp, αλλα εκτοτε δε ξανασυμμετειχε σε καποια GT Class διοργανωση.
Συνολικα, κατασκευαστηκαν 19 F40 LM, με την αποδοση τους να ανερχεται στους 800 ιππους.
Competizione
Η F40 Competizione, ηταν μια ισχυροτερη (non-sponsored) F40 LM, με την υποδυναμη να ανερχεται στους 600 ιππους και τη τελικη της ταχυτητα να αγγιζει τα 367 χιλιομετρα/ωρα. Η Competizione κατασκευαστηκε σε 10 αντιτυπα, 2 προερχομενες απο LM specs (το οποιο η Ferrari αλλαξε μετα καθως θεωρησε οτι περιοριζει την F40) και 8 με την ονομασια F40 Competizione. Ηταν αποτελεσμα της επιθυμιας καποιον πελατων, μετα τη παραγγελια ενος 1 of 1 αγωνιστικου απο τον Γαλλο εισαγωγεα της Ferrari, με την οποια ηθελε να συμμετασχει στον 24ωρο αγωνα του Le Mans.
Επιδοσεις
Οι πρωτες ανεξαρτητες μετρησεις εγιναν απο το γαλλικο περιοδικο, Sport Auto, το Σεπτεβριο του 1988, με τις μετρησεις να δειχνουν οτι το 0-100 πραγματοποιειται σε 4.7 δευτερολεπτα και η τελικη ταχυτητα ανερχεται στα 321 χιλιομετρα/ωρα.
Η επομενη δυνατοτητα για τη μετρηση της τελικης ταχυτητας, ηρθε οταν το γερμανικο Auto, Motor und Sport, εκανε το top speed shootout στο Nardo Ring. Η Ferrari εστειλε δυο F40, με καμια απο τις δυο ωστοσο να μπορει να ξεπερασει τα 321 χιλιομετρα/ωρα. Η Porsche 959 S που συμμετειχε, σημειωσε 339 χιλιομετρα/ωρα, ενω η Ruf CTR 342 χιλιομετρα/ωρα.
Τα Car and Driver και Auto, Motor und Sport σε δικες τους δοκιμες, κατεγραψαν τις εξης μετρησεις :
Car and Driver
- 0–30 mph (48 km/h): 1.8 seconds
- 0–40 mph (64 km/h): 2.5 seconds
- 0–50 mph (80 km/h): 3.6 seconds
- 0–60 mph (97 km/h): 4.2 seconds
- 0–70 mph (113 km/h): 4.9 seconds
- 0–80 mph (129 km/h): 5.7 seconds
- 0–90 mph (145 km/h): 7.2 seconds
- 0–100 mph (161 km/h): 8.3 seconds
- 0–110 mph (177 km/h): 9.5 seconds
- 0–120 mph (193 km/h): 11.0 seconds
- 0–130 mph (209 km/h): 13.5 seconds
- 0–140 mph (225 km/h): 15.6 seconds
- 0–150 mph (241 km/h): 18.0 seconds
- 0–160 mph (257 km/h): 21.3 seconds
- 0–170 mph (274 km/h): 26.3 seconds
- 30 mph (48 km/h)-50 mph (80 km/h): 12.1 seconds, using 5th gear (~1,968 rpm at 50 mph)
- 50 mph (80 km/h)-70 mph (113 km/h): 12.2 seconds, using 5th gear
- Standing 1⁄4 mile (402 m): 12.1 seconds at 122 mph (196 km/h)
- Braking 70–0 mph: 218 ft (113–0 km/h: 66 m)
- Observed fuel economy: 9 miles per US gallon (26 L/100 km)
- Top speed: 197 mph (317 km/h)
Auto, Motor und Sport
- 0-80 km/h (50 mph): 3.8 seconds
- 0-100 km/h (62 mph): 4.6 seconds
- 0-120 km/h (75 mph): 5.6 seconds
- 0-160 km/h (99 mph): 8.1 seconds
- 0-180 km/h (112 mph): 9.3 seconds
- 0-200 km/h (124 mph): 11.0 seconds
- Top speed: 321 km/h (199 mph)
All in all
H F40 ειναι κατα πολλους, η κορυφαια Ferrari μεχρι σημερα.
Εχει σιγουρα ενα δικο της μυθο, καθως ειναι δυσκολη στην οδηγηση, καπως νευρικη τη στιγμη που αρχιζουν τα turbo της να δινουν την πληρη ισχυ τους και φυσικα, ειναι λιτη σε υπερθετικο βαθμο.
Επειτα, ειναι και το βαρυ κομματι ιστοριας που φερει. Η τελευταια που ειχε παρει το OK απο τον ιδιο τον Enzo Ferrari.
Καποιοι τη συγκρινουν με την 288 GTO, λεγοντας πως ειναι ανωτερη σαν αυτοκινητο. Αν το δει κανεις καθαρα ως προς τα νουμερα, ναι, μαλλον ειναι. Ωστοσο, δεν προκειται για αντικειμενικη συγκριση, καθως ειναι ενα GT εναντιον ενος street legal αγωνιστικου. Καπως ατοπη συγκριση.
Ως προς την 959, ειναι το πιο \”καθαροαιμο\” απο τα δυο. Οπως ειπε και η ιδια η Ferrari, ναι, δεν ειναι κανενα τεχνολογικο θαυμα η δεν εχει καποια τρελη καινοτομια, αλλα δεν κατασκευαστηκε ποτε με αυτο το στοχο.
Εχοντας δει μονο μερικες απο κοντα και εχοντας διαβασει αρκετα γυρω απο το συγκεκριμενο αυτοκινητο, δεν θεωρω πως ειμαι σε θεση να τη κρινω προσωπικα. Πιστευω παντως πως ειναι μια μοναδικη οδηγικη εμπειρια, που θα αφησει καθε petrolhead με ανοιχτο το στομα…
Photo Credit : F40 (Manos Kountouris – Veloce Classic and Sports Cars), F40 LM (Patrick Ernzen – Desert Motors, Flickr)
